Allemaal bedankt voor de felicitaties, zoveel reacties had ik echt niet verwacht!                                   Ik heb alle namen in een antiek blikje gestopt, nadat ik er eerst alle kantjes uit had gehaald, en na woest schudden viel er deze naam uit. Else, proficiat en als je even je adres naar me toe mailt dan komt het vandaag misschien nog naar je toe.

We hebben gisteren gegeten in een restaurant (de Goderie) waar we ook ons huwelijksfeest hadden, 19 jaar geleden- maar uitgerekend nu waren ze dat deel van het restaurant aan het opknappen; dat was de receptioniste ‘vergeten’ te zeggen, toen ik eerder die dag plaatsen reserveerde over de telefoon. We konden gelukkig (dachten we toen nog) eten in de brasserie van dezelfde zaak. We zagen op tafel het kaartje ‘verse mosselen’ staan, en ik denk dat er 3 van de 4 man deze wel had gekozen, maar toen de serveerster de menukaarten kwam brengen, vertelde ze dat de mosselen helaas op waren. Haal dan het kaartje van tafel, zou ik zeggen, maar ik hield m’n mond. Net als dat ik er niks van zei dat er hondenharen op tafel lagen, die misschien via het open raam binnen waren gewaaid. Maar toen we later een hond achter in de zaak hoorde blaffen wisten we wel beter.

Toen we ons ei hadden gelegd over wat we gingen nemen (en zoveel stond er niet op de kaart), en het mokkeltje alles noteerde, hadden we er veel zin in. Zo lang geleden dat we een garnalencocktail hadden genomen, die saus erbij is jammie. Maar even later kwam het mokkeltje met de excuses dat de garnalen op waren! Of we even iets anders wilden kiezen. Neem dan gelijk de menukaarten mee, zou ik zeggen, maar ik zei dat niet. Ik wist dat er Carpaccio op de kaart stond, en koos dat, en met mij ook de rest van het gezin. We waren echt van plan dat als er nog iets in deze strekking zou gebeuren, we de rekening voor het drinken zouden vragen en de straat zouden oversteken, naar een ander restaurant. Wij zijn heus geen lastige hoog-in-de-bol eters, maar we kozen speciaal voor sjiek, en dan verwacht je ook sjiek. Nu hadden we het idee dat we in een gewone sjofele lunchroom aan het eten waren. Het eten was niet slecht, maar de bediening was gewoon chaotisch, het geblaf van de hond zwaar irritant. Het toetje maakte veel goed, maar een fooi konden ze wel op hun buik schrijven, en dat was dus ook aan het gezicht van het mokkeltje te zien. Nee, dat restaurant laten we voortaan maar voor wat het is, zonde van je geld.

Update van the Girls Day Out quilt, ik weet niet of ik het helemaal identiek als het origineel ga doen, ik vind daar teveel kleine blokjes die de aandacht van de grote blokken weghalen zonder iets toe te voegen. Of ik ben gewoon te lui om alles te maken, kan ook.

  I’m not so sure I want to make it exactly like the original quilt where to many things are distracting the eye from the cute blocks.