Het is half tien als ik het tuinwerk voor gezien houd en met schoon geschrobde handen en een kom koffie, een goed boek en een havermoutkoekje me neervlij in de tuinstoel. Het is een zwoele avond, roze en donkergrijze wolken beginnen de lucht te vullen, en het begint langzaamaan heerlijk af te koelen.
Ik hoor tijdens het lezen het klaterende water in de vijver van de buren, een kikker in onze vijver kwaakt en gelijk lopen Jon en Loki er op af, ze zijn altijd wel te porren voor een spelletje. Mijn gedachten dwalen af, ik kan me niet concentreren op het boek, ik voel een gekriebel op mijn hoofd en pluk er een torretje van af, mijn nek voelt klam aan en opeens voel ik het overal kriebelen. Misschien had ik toch beter eerst kunnen gaan douchen?
Ik maak nu het nog licht is een foto van mijn uitzicht richting de vijver, en zucht als ik zie dat ik ben vergeten de bezem op te ruimen die ik in de gauwigheid tegen de bolacacia had gezet toen ik klaar was met de reserve tuintafel die de hele winter onder de veranda had gestaan schoon te schrobben alvorens we er aan konden gaan zitten met het avondeten.
De tuinslang ligt er ook nog als stille getuige van mijn werklust. Ik moet lachen als ik denk aan hoe Jon zich rot schrok toen de waterdruk op de dichtgedraaide spuitkop te groot werd en deze er met een klap vanaf schoot, net toen hij er met zijn neusje bovenop naar zat te kijken. Zelden zag ik een kat zo hoog springen en zo snel wegvluchten, ver van het gevaar weg.
Het begint langzaamaan steeds donkerder te worden, in de verte is de onweer hoorbaar en de lucht de begint mooi te kleuren.
De pot schaftte vanavond een veel te dikke groentesoep met balletjes en geroosterd brood besmeerd met roomboter en een beetje zout, we zaten met onze blote voeten in het gras, zoemende bijen snoepten van de geurende kamperfoelie achter ons. Jon lag onder mijn stoel voor het geval er iets eetbaars op de grond viel, maar we aten netjes en zonder te knoeien; het had gesmaakt. Notitie aan mijzelf: de volgende keer veel minder groenten erin stoppen.
We zijn net klaar met onze eerste kom soep als Arya voorbij loopt met een kikker in haar bekje en als ze me ziet opstaan gaat ze in galop via de open tuindeur de kamer in, met mij er achteraan. Ik raap de coole kikker van het kattenspeelkleed af en mik het in de vijver, hij wordt bijna uit de lucht geplukt door Jon die niets ontgaat, terwijl Arya nog steeds binnen op het kleed zoekt naar het beestje. Ik zag met het oprapen dat de kikker van een andere tint bruin is dan onze kikkers, en vraag me af of dit wel goed zal gaan, wetend dat ze territoriaal zijn. De kikker zal anders vannacht als de katten in huis zijn vast wel de oversteek door onze tuin naar zijn eigen vijver aan de overkant van de straat gaan maken.
Ik eet mijn koekje op en neem een paar slokken koffie en mijmer zo een tijdje verder. Hoog in de lucht jaagden zwaluwen op insecten, af en toe kibbelend als de een het eten van de ander afpakt, zouden ze er veel last van hebben dat er zoveel minder insecten zijn, zouden hun jonkies verhongeren en hierdoor ook de zwaluwpopulatie sterk afnemen? Ik sla een mug dood tegen mijn blote been.
Het begint harder te rommelen en donkerder te worden, iets wat niet gek is als de tijd verstrijkt, de witte bloemen van de campanula, digitalis en boerenjasmijn vallen in het duister steeds beter op, en ook de papavers lijken nu licht te geven. Ik kan de regen al ruiken, de katten jagen achter elkaar aan en een kikker die er zin in heeft en een beetje suïcidaal lijkt, want waarom de aandacht trekken als er katten zitten toe te kijken, geeft een serenade weg. Ik drink het laatste slokje koffie op, lauw en wat te bitter naar mijn zin, en begin het nu wel koud te krijgen; ook dat ik door de muggen als lekker hapje word gezien bevalt me niet. Ik breng het snoeisel wat op de tafel lag nog snel naar de compostbak, ruim het snoeimes op, pak mijn spullen op en ga snel naar binnen; de eerste dikke druppels vallen al en een felle lichtflits schiet plots door de lucht. Onweer, ik houd er zo van en snap het “on” ook niet voor het weer.
En hoe is het on-weer bevallen? Heb je genoten van de bui?
Gisteravond eerst alleen gebrom alsof er vliegtuigen overkwamen en wat regen met een hele korte plensbui. Zit ik rustig naar journaal te kijken naar het weer en als dat net voorbij is ineens een felle flits en gelijk een knal en alles viel uit. Tot na 8uur en toen was er weer licht en tv. Dat was wel even flink schrikken en was bang dat er apparaten kapot waren maar zo te zien valt alles mee.
Goed weekend!
groetjes,Truus uit Drenthe
Wat een heerlijk geschreven blog, dank je wel.