Gisteren waren we iets later dan normaal in het ziekenhuis, (net na 9 uur) en de kantine was open! Dus kocht ik lekker 2 pecankoeken en zo togen we naar boven. Mijn kamergenoot zat er al, een oude knar van door de 70 weer, een Belgische man die zijn woordje wel klaar had en ik dus niet te veel uitlokte aan commentaar door me stil te houden op veel gebieden. Een ex-jurist. Niet vervelend hoor, maar weinig raakvlakken he. Hij was wel heel blij met het pecanbroodje, het smaakte hem naar meer. Volgende keer misschien, zei ik.. We hebben niks afgesproken van op dezelfde kamer liggen de volgende keer, dus het is maar afwachten.

Ik was vrij snel klaar, kreeg wel halverwege de dag een ander infuus in mijn ander hand (3 keer steken) voordat de echte venijnige chemo er in mocht lopen; de verpl.kundige vertrouwde het infuus in mijn li hand niet en als de oranje chemo er naast zou lopen ben je in de aap gelogeerd. Het brand dan in de hand en je houdt er een grote zwarte plek aan over. Om 3 uur was ik al klaar!
Moe, opgeblazen gevoel, en weinig eetlust gelijk.
Heel vaak wakker geweest, last van mijn rug van de hele dag gisteren op bed liggen denk ik, nu gaat het wat beter.
Vanmiddag na mijn 3 uur dut mezelf gespoten met die groeihormoon voor leuco’s, ging goed en toch nog een anti-misselijkheidstabletje ingenomen tijdens avondeten, want dat opgeblazenen blijft. Maar verder voel ik me sinds laat in de middag goed, niet misselijk of zo.
Alleen helaas pindakaas, mijn smaak is al aan het vervlakken; ik proefde haast niks van de saus op mijn broodje. Goed, komt vanzelf weer terug weet ik, en misschien weerhoud me dit om teveel paaseitjes te eten komende dagen.
Fijne Paasdagen allemaal!
Morgen is Evelien jarig, en we hoeven haar pas om 7 uur wakker te zingen, zo zei ze aan tafel. Grapjas.