Nee, ik zou vandaag niet in de tuin gaan werken, dus trok ik mijn nieuwe wandelschoenen aan om ze binnen in te lopen, maar bij de eerste stappen kwam er zo’n afgrijselijk gepiep van de zolen af, alsof je ballonnen tegen elkaar aan wrijft. Het liep Jon bijna dun door de broek en hij rende de garage in. Ik er achteraan, even buiten lopen, dan zouden de zolen vast wel een toontje lager piepen.

Maar ja, als ik buiten ben gaan mijn vingers jeuken, en voordat ik het wist was ik druk in de weer met de grote takkenschaar, ijzer knip tangetje en kleine snoeischaar met als gevolg een hoop snoeisel op het terras

en op het grasveld

De vroeger zo mooie zuil van vuurdoorn en Euonymus hier in 2015

En vanaf de andere kant gezien in 2017 (toen hadden we behalve de pergola ook nog de buxushaag en schutting)

was een ramp geworden; omgevallen toen de met kippengaas omwikkelde paal waar ze tegenaan groeiden was doorgerot. En het stutten met paaltjes en een plankje was gewoon te amateuristisch voor woorden. Dus hup aan de slag, van de vele opgaande hoofdtakken van de vuurdoorn heb ik er iets van vier laten staan die ik een beetje in elkaar heb gevlochten, voor zover dat ging met al die hoekige zijtakjes. Daarna heb ik de resterende zijtakken flink ingekort; deze afgeslankte vorm ziet er troosteloos uit, maar dat komt wel goed.

Als de basis maar rechtop staat, hij zal snel weer uitlopen en dan is er niks meer te zien van de kale stompjes, sprak zij hoopvol.

En nou snel opruimen (lang leve de geweldige hakselaar)

én gras maaien voordat het weer gaat regenen, want wat ziet het er vreselijk verwaarloosd uit 😖

Twee uur later, het is gelukkig droog gebleven en het resultaat mag er wezen.  Jawel nog steeds onkruid in het gras, ik heb alleen maar gemaaid he.

Met het opbergen van al het gereedschap zag ik de grastrimmer staan, volgens mij voor het laatst gebruikt in 2015. Er zat nog een spoel met draad in, dus dacht ik lekker snel de graskantjes langs de bestrating te kunnen bijwerken, maar ik wist gelijk weer wat ik vond van dit ding de laatste keer dat ik het gebruikte: het draad knapt steeds na elke paar tellen dat hij zijn werk deed. Ik zal maar niet herhalen wat ik na de derde keer dat het draad knapte zei. Laten we het houden bij “Grrrr”.

Ik zal even online opzoeken waar dit aan ligt, wat ik verkeerd doe. En mijn wandelschoenen piepen niet meer als ik er binnen mee rondloop, en daar begon het allemaal mee.