De Salem witches weten wat lekker is, onderop staan de ijsjes, daarboven cupcakes met kersjes,
Nu moet ik nog de petit fours borduren en de pompoen
Na het avondeten ga ik verder, de wind loeit om het huis, Jon heeft moeite zich te concentreren,
En vond dat ik klaar was voor de dag toen hij hoorde dat ik klaar was met weer een etage. Op mijn “Oh, wat een schattige petitfourtjes” uitroep keek hij op
rekte zich uit en ging met zijn rug naar me toe zitten, het was buiten al donker en de regen kletterde tegen de ramen
En zag hij nou een bezem door de lucht vliegen? Ondanks de regen wilde hij naar buiten om zijn territorium te controleren op vreemdgangers.
Het proeflapje was mooi opgedroogd en er was maar een heel klein beetje zwart uitgelopen (bij de oogjes).
Daar waar het fixeermiddel zat voelde de stof hard aan, en op hoop van zegen ging het lapje in heet water (50 gradenC) om het uit te spoelen. Hoe dit avontuur afloopt laat ik jullie weten in mijn volgende blog.
Categoriearchief: The Mystery of the Salem Quilt Guild
Buffet
Een klein tekeningetje om het fixeermiddel uit te proberen, ik heb het verdund: 1 deel water, 2 delen fixeermiddel, de dikte van karnemelk. Voorzichtig werkend langs de randen, want het lijkt iets meer door te vloeien.
Jon checkt of het dopje er goed op zit
En nu goed laten drogen, eenmaal droog is het al gefixeerd, er komt geen strijkbout meer aan te pas. Wel ga ik het daarna uitspoelen, ik hoop dat het niet te hard aanvoelt.
De benen strekken en de planten checken, het was afgelopen nacht even heel hard aan het waaien, (ik zag in gedachte de lege gieters door de lucht vliegen) maar gelukkig geen stormschade. Van deze paars bloeiende plant (Salvia volgens mij) waren bij de vorige storm twee grote takken afgebroken, hij heeft zich goed hersteld en staat nog steeds in bloei. Alleen jammer dat de plant zo naar katerpis ruikt als de zon er op staat.
De fuchsia’s doen het heel goed,
en een enkele zonnebloem komt boven de schutting uit, de bloemen zijn niet zo groot; ik weet niet of dit het soort is, of dat het komt omdat ze in een pot staan.
Nog snel wat druiven te plukken voordat de bui lost barst
lekker smullen, dat dacht de slak ook vast
en daarna met de regen kletterend tegen de ramen verder borduren aan een ander buffet, zouden dit chocoladekoekjes zijn? Ai, volgens de beschrijving zijn het vleesmuizenmest koekjes, ?
Het was een priegelig werkje vanwege het alle kanten op moeten steken eer één koekje klaar was, ik bleef het borduurwerk draaien.
En had daarna echt even behoefte aan iets ongecompliceerd, zoals een rechte zuurstok, de voorste moesten met kettingsteek gedaan worden
zo is het beter te zien, ja, de steken zijn echt klein
Jon schittert op de foto’s van afwezigheid, hij lag in diepe rust in mijn stoel, één keer zonder zijn supervisie moest kunnen.
Samenwerking
Samen een krant lezen
Het nieuws op je in laten werken gaat het beste zo, ik houd het maar bij zitten in de stoel
Samen de post openmaken, de lege doos bleek heel interessant. De inhoud is een flesje fixeermiddel voor verfstoffen op textiel: Liquitex (voor acryl), ik ga het eerst uittesten met Derwent Inktense, het kan niets worden of juist heel fijn werken, en dan vertel ik er meer over.
Veel te klein, valt een beetje tegen.
Ik had de contouren van de flessen en koekjesplateau gedaan en werkte nu aan de inhoud van de apothekersfles, Jon ging er eens goed voor zitten
En toen ik klaar was met de fles, was Jon nog druk bezig
Hier nog een vlekje wegwerken, en dan ben ik ook klaar
Zo leuk met die rondjes (oogjes?) en sterretjes van glittergaren, de koekjesschaal is de volgende
Cakejes
De eerste nabestelling van het borduurgaren bij CrabappleHill raakte zoek, het hangt al ruim een maand ergens in het luchtruim tussen Oslo en Amsterdam, en toen ik aan de webwinkel vroeg of zij meer wisten van deze vertraging, kreeg ik als antwoord dat ze het opnieuw zouden opsturen. En zie, bijna twee weken later was het binnen, en mooi op tijd, want het garen 8042 voor de tafel was bijna op
Toen ik vanmorgen Loki vertelde dat ik lekker verder ging met borduren, liet ze haar nageltjes zien, met draadjes splitsen wilde ze best helpen
Maar daar stak Jon een stokje voor, dit was zijn terrein
Hij nam plaats
en met een spinnend geluid op de achtergrond prikte ik er weer rustig op los
Ik kon het niet afmaken, dochter moest naar het ziekenhuis voor een poliklinische operatie (Quervain) die een kwartier duurde, en ik was chauffeur. Even samen een kopje koffie drinken en bijpraten, en nog voordat de verdoving was uitgewerkt bracht ik ons stoere meisie weer naar haar eigen huis (de leerlingen van groep 5 zijn weg van haar tattoos ?)
En toen kon ik verder borduren aan tafel aan de tafel
Daarna de vierkante cakejes
Om zo min mogelijk verspilling te hebben van het garen werkte ik de blokjes niet per stuk af, maar deed ik eerst de bovenkanten (van rechts naar links)
En dan de zijkanten en onderkanten van links naar rechts werkend
En op naar de volgende rij
Hophophophop
aan de achterkant ziet het er best netjes uit
De taartplateau was snel gedaan, leuk met die knoopjes rond de rand
Elke dag een schaal of bokaal doen, leuk leuk.
Lekker spelen
Loki zit graag achter haar eigen staart aan, je zou haast medelijden krijgen met het puntje als je die nagels ziet
Ze laat zich alleen zo gaan als Jon niet in de kamer is, maar vanmorgen zag ik ze toch speels voor hem uit rennen toen ze haar gekke 5 minuten had. Daarna kwam Jon naar beneden om mij het hele verhaal te doen, wat een kletskous is het toch. Toen hij zag dat ik zonder hem was begonnen kwam hij er gelijk bijliggen,
Ik besloot gewoon de volgorde van de patroonbeschrijving te volgen en ben dus met de tafel bezig, met Cosmo seasons verloop garen,
Maandag kreeg ik het op mijn heupen, ik had van Facebook een herinnering gekregen van een blogpost van 2011, aaah dat was toch een leuke quilt, en jaaaah ik heb nog heel veel 2,5” stroken. Geeft niks als het helemaal scrappy wordt, kijk maar
hier is het misschien beter te zien, gewoon een beetje op de kleuren letten met het in elkaar zetten, of af en toe juist niet voor een verfrissend effect.
Maar voordat ik iets kon doen moest ik eerst aan de slag met puinruimen, het bureau lag vol met spullen voor het maken van de mondkapjes, waaronder heel veel lapjes, patronen en lintjes, en onder deze stapel lagen nog zakjes met garens, en een tasje met workshopspullen van eind februari. Het was een dumpplaats geworden waar ik elke keer dat ik wat wilde naaien plaats maakte door het naar de muur te duwen, en op deze almaar hoger wordende heuvel lag een fleese dekentje ter bescherming voor de kattenharen, want Loki ligt graag hoog.
De foto hieronder is genomen nadat ik de overlocker weer had opgeborgen, heel wat spullen van de heuvel en naast, voor en achter de naaimachine had opgeruimd. Er was weer een tafel in zicht.
Ziet, de heuvel is weer weg, de fleesedeken ligt op een paar testquiltjes om het toch een beetje hoger en zachter te maken.
Om op de snijtafel wat ruimte te maken had ik de pers op zijn kant gezet, en zo kon ik gelijk alle scraps gelijk tot stroken snijden, ideale snijlineaal, van June Tailor. Ik heb deze voor max. 12 inch lengten te kunnen snijden, en een hele grote voor 21 inch= breedte van de rol. Door de liniaal na het snijden een kwart slag te draaien snijd je zo vele vierkantjes, of rechthoeken. En je kan er ook driehoeken mee snijden, oh de mogelijkheden zijn legio, klik hier om ze allemaal te zien (Nee, ik heb geen aandelen bij dit bedrijf)
En al gauw begon de tafel zich weer te vullen, de schoenendoos vulde zich met stroken
Jon hielp met zoeken naar geschikte strokenlapjes nadat hij eerst zijn beklag had gedaan omdat zijn slaapplek was ingeklapt, zoiets doet een moeder toch niet.
En soms houd je grappige restantjes over, dit zelfkantje belande in de “kleine scraps” bak.
Vandaag heb ik niets gedaan boven, ik heb onverwachts drie doorquiltopdrachten gekregen die geen haast hebben (ze weet dat ik niet meer tegen werkstress kan), dus maakte ik een ritje naar Quiltshop Leur om tussenvulling te kopen voordat er weer een lockdown komt (ik denk het niet, maar verdorie het aantal zieken loopt weer akelig snel op), en dan kan ik eerdaags beginnen met sandwichen. Het zijn geen joekels gelukkig (ik quilt geen grote beddenquilts meer voor derden), en ik heb de vrije hand gekregen in doorquilten, “verras me maar“, zei ze.
