Natuurlijk kon ik zaterdag verder gaan met die scrapblokjes, nog maar een paar honderd te gaan ? of verder borduren aan de Postkoets, of een ander blokje maken van de Life Is Beautiful, of verder gaan aan een ander Beatrix Potter blokje, dit wordt de breiende muis
maar er moesten eerst Pokemons gevangen worden, zaterdag en zondag zouden de Psyducks in grote getale te zien zijn, zo’n grappig eendje ☺️
en de kans op een shiny zou ook groter zijn. Ik heb al een aardige verzameling shiny Pokémons, 34 van de 143.
Ruim twee uur de hort op geweest en zo’n 80 Psyducks gevangen, maar niet één shiny. Jammer, hopelijk later meer geluk, en met 5,5 km achter de kiezen ging ik naar huis, opwarmen en lunchen. De wasmachine stond al te draaien met Suzanne’s was, haar wasmand leek leeg
Gefopt door Jon.
Ik ruimde mijn naaikamer een beetje op, op zoek naar inspiratie, en toen viel mijn oog op dit patroontje; vorig jaar gekocht, of misschien zelfs wel nog een jaar eerder
Ik had nog wel een lief lapje om er op te borduren, pakte het erbij en was gelijk vertrokken!
Bloemen erbij
Zo kwam ik de middag wel door ? voordat ik tegen de avond weer de deur uit ging
Toen ik Suzanne bij haar werk afzette, parkeerde ik mijn auto om in het centrum nog een paar Pokemons te vangen, ook hier heel veel Psyducks. Na het aantikken van de zoveelste eend maakte mijn hart een sprongetje,
Ooh, een shiny! Zie je dat, hij is blauw ipv geel en al die sterretjes, wat een snoepje! Ik gaf hem een Razz Berrie en gooide er mijn sterkste bal tegenaan, en toen hij in de bal bleef zitten was ik als een kind zo blij. Het was een goede maand voor de shinies, dit was mijn 12e!
Zondag ging ik een level omhoog
Nadat ik friends werd met een Amerikaanse.
Het zal nu wel meer dan twintig dagen duren eer ik weer level up ga.
Categoriearchief: Pokémon
Mooie vogels
Afgelopen weekend stond in het teken van mooie vogels vangen die alleen maar dit weekend zich lieten zien in gyms, ja hoor, ik heb het over Pokémon go. Om zo’n vogel te verslaan moet je met een groepje zijn van een man of 7, en daarna krijgt iedereen iets van 10 speciale ballen om het te vangen. Dit lukt niet altijd, zaterdag ving ik er maar een (uit de drie raids) maar zondag was een goede dag. En hier staan we dan, we als in Suzanne (met gele muts op) en ik, gingen eerst naar de ene gym
waar jong en oud zich hadden verzameld
En gelukkig vingen zowel Suzanne als ik de vogel
Daarna naar huis, maar amper de jas uitgetrokken zag ik op de groepsapp dat er gelijk een volgende raid zou starten met de Ho-Oh vogel, en die hadden we allebei nog niet, dus snel aangemeld bij de groepsapp dat we mee gingen doen, en hup, jas aan en in de auto. We moesten over 10 minuten in een andere wijk zijn 8 minuten bij ons huis vandaan, maar uiteraard hadden we alle stoplichten tegen en alle trutschudders voor ons. De auto stond amper stil toen Suzanne met mijn en haar mobieltje in haar handen uit de auto sprong en naar de groep spelers rende, ze hadden gelukkig op ons gewacht. De mooie vogel was snel verslagen, maar liet zich niet zomaar vangen, hij sprong steeds weer uit de bal en pas bij de een na laatste bal had ik hem. Ook Suzanne had geluk,
en helemaal happy reden we door naar Rosada, dit outlet centrum zit praktisch tegen de wijk aan. Het was al jaren geleden dat we hier voor het laatst waren geweest, het is dat ze van Suzanne’s werk dit weekend hier met een kraampje stonden in het kader van kerst, anders waren we niet gegaan. We zijn niet zo merkengeil. Maar toen onze mobieltjes begonnen te trillen het moment dat we het winkelcentrum inliepen werden we toch wel enthousiast ? wat een Pokemons!
Het leek wel een dierentuin ?
Even lekker kletsen met collega’s en ons verbazen over de hoeveelheid kledingwinkels, maar na een half uurtje hadden we het wel gezien en gingen we weer naar huis. Na het eten hebben we de boom opgetuigd, zo leuk om al die vertrouwde ballen weer te zien (en maar eentje laten vallen); we hebben er dit jaar geen flikkerlichtjes inzitten, het snoer had ik vorig jaar weggegooid, er waren teveel lampjes kapot.
Het kan dus nog bonter. Jon voelde even aan de onderste ballen of ze goed vast zaten, dat belooft nog wat de komende dagen.
Natje en droogje
Toen het gisteren tegen de middag eindelijk ophield met regenen, trok ik snel mijn wandelschoenen aan en ging gewapend met paraplu, mobieltje en powerbank op stap. Nog geen tien minuten nadat ik de voordeur achter me dicht had getrokken gingen de hemelsluizen weer open en de paraplu ook, heel onhandig als je een grote insekt wilt vangen.
Maar het lukte,
en snel rende liep ik door naar de volgende pokestops. Gek is dat op de screenshots geen regen te zien was, nou, als je heel goed kijkt zie je lichte stippeltjes.
Een uurtje later en bijna 3 km verder hield het eindelijk op met regenen en brak het zonnetje zelfs door
Wat een prachtige wolkenlucht.
Bijna helemaal droog gewaaid kwam ik vlak voor een grote bui weer thuis aan, en kijk wat er nu boven de brievenbus hangt, in dec.’16 gemaakt naar een patroontje van Bronwyn Hayens van Red Brolly.
Zo, dat was een mooie wandeling, de teller stond voor vertrek op 0,4
En terwijl de kippensoep stond te sudderen, ging ik aan de slag met de Tea Party blokken
De stengels zitten vastgespeld en bloemen lagen nog los, ik kon dus nog wat schuiven en wisselen voordat ik ze vast streek. Drijfnatte Jon nam een kijkje net toen ik Arya naar buiten liet, oei, geen natte kat op mijn quiltspullen ?
Ik zat een beetje te mopperen op het slechte vliesofix, het wilde maar niet plakken, tot ik voelde dat het strijkboutje lauw was. Jon was van tafel gesprongen en had de stekkerdoos op de grond gegooid, en hierbij was de aan/uit-knop op uit gegaan. Gelukkig was dit snel opgelost en kon de stapel blokken keurig opgeborgen worden, misschien dat ik er vandaag een heel eind mee kom in het afmaken. Of ik bewaar dit werkje voor de bee op woensdag en begin ik alvast aan de laatste border
Multi-tasken
Het waren een paar drukke dagen met veel regen en dus werden de ramen driftig gelapt
Jon zette er nog een tandje bij toen hij zag dat ik geen haast maakte.
En ik liep op beide dagen bijna 10 km; tijdens het nemen van een sluiproute tussen twee wijken zag ik deze fiets staan, aan de ketting gelegd door de gemeente. Zo te zien stond het er al een tijd, het was een roestbak ook al zag het er van een afstandje niet slecht uit. Raar dat ze de fiets niet mee hebben genomen.
Het was een speciale weekend voor de Pokemon spelers, weinig voorkomende soorten verschenen tot maandagochtend 8 uur opeens in grote getallen in het wild, en als je geluk had kon je ook je hart ophalen met het vangen van een “Shiny” Pokemon. Menig vreugdekreetje ontsnapte mijn lippen tijdens het ontdekken van een Shiny, eentje tijdens het rijden (ik als passagier), waarbij DH tijdens het inparkeren bij het horen van mijn “oeh!” heel hard op de rem stapte, hij dacht dat hij iets over het hoofd had gezien. Zondagmiddag besloot ik nog een eindje te gaan fietsen, ik was door mijn ballen heen en kon zo een heleboel gyms en pokestops bezoeken. Ik ben heel braaf, stop mijn mobieltje in mijn zak tijdens het fietsen en haal hem er pas uit als ik stil sta bij een pokestop, niet alleen is dit veiliger, maar zo bleef mijn mobieltje ook droog. Anderhalf uur later kwam ik puitnat weer thuis, (bij het plaatsen van onderstaande foto zag ik een schaamhaar op de wastafel naast de bril liggen, ? toch maar snel weg geretoucheerd)
maar wel met genoeg ballen en zulks om met een gerust hart de avondwandeling in te kunnen gaan samen met DH; kroketje eten tijdens de pokemons vangen is geen doen, ik verbrande mijn gehemelte in alle haast om mijn hand weer leeg te hebben om te kunnen vangen. Omdat het begon te spoelen hielden we het na een uur voor gezien en reed mijn lief nog door de stadswijken langs vele stops zodat ik toch kon vangen en draaien.
Toen ik tegen middernacht de balans opmaakte ontdekte ik, dat ik dankzij de shiny’s van twee pokemons nog een paar candies tekort kwam om ook deze te kunnen evolueren, onrust sloeg toe, wat te doen; heel vroeg opstaan of nu nog de deur uit gaan? Ik koos voor het laatste, DH keek er niet eens van op, als ik maar niet met vreemde mannen meeging, zei hij nog voordat ik de deur achter me dicht trok. Uiteraard regende het, en omdat Pokemons vangen met paraplu en stevig windje een zwaar irritante combinatie is, zette ik mijn Tilly hoed op die ik in Canada had gekocht. Nu moest ik alleen opletten dat mijn mobieltje niet te nat ging worden. Een uur later had ik de buit binnen en kon ik ook de laatste twee Pokemons gaan evolueren, wat een schatjes (evolutie van schaapjes, die roze met de donkere sterretjes in linker bovenhoek is een shiny)
toch? Dit zijn alle shinies die ik al heb, niet slecht voor iemand die drie maanden bezig is. (ik zit nu op level 32)
en bij het naar bed gaan checkte ik mijn kilometerstand, oh, toch nog bijna twee kilometer gelopen na middernacht, hoezo fanatiek?
Ik sliep als een blok, niet eens gedroomd van Pokemons 🙂 Degene die zich door bovenstaand verhaal hebben gebeten feliciteer ik met hun volharding 🙂
Vandaag heb ik me bezig gehouden met de workshop Blue-Green quilt,
het middelste blok moest ik nog quilten, leuk werkje
het blok rechts onder stoorde me, ik vond het spuuglelijk en besloot een andere te maken.
en toen nadenken over hoe ik het andere blok dan moest maken met de technieken van transferkrijt en luthador. Halve dag later (en de stap van het krijt een paar dagen laten drogen overgeslagen)
en nu nog de geschikte stof zoeken voor de sashings, wat te denken van deze gestreepte stof?
Het is lichter dan op de foto
Onverwachte beelden
Regelmatig loop en fiets ik langs deze prachtige wal vol met bloemen, en als het zonnetje erop staat ziet het er fleurig uit, deze walhalla voor bijen en vlinders.
Dit is de Toltuin in Roosendaal, klik hier voor meer info,
Het zonnetje stond gistermiddag al behoorlijk laag, en mijn schaduw wilde niet één maar twee keer op de foto
Mooi
Ik fietste er op de heenweg langs (en reed er even omheen om Pokestops te draaien en de foto’s te maken) op weg naar de fietsenmaker, mijn koplamp had spatjes en ik wilde er eentje die zonder dynamo werkte, want hij trapt behoorlijk zwaar als het licht aan moet. Vanwege een zieke collega hadden ze geen tijd om het gelijk te fixen, ik kon de fiets achterlaten en ze gingen hun best doen om het de volgende dag af te hebben. Klein uurtje teruglopen was geen straf met dit mooie weer, en gelukkig had ik mijn powerbank op zak zodat ik lekker alle pokestops en gyms kon pakken en Pokemons vangen.
Zo zag het er achter de huizen achter ons huis uit
Ik had eindelijk genoeg Candy om een Magicarp te evolueren; dit deed ik bij thuiskomst, zodat ik op mijn gemak de beste Magicarp kon uitkiezen, en dat is goed gelukt met 100% ☺️
