Was ik woensdag na de workshop zo van plan om de komende dagen er lekker veel aan te doen, vergeet het maar, er kwam niks meer uit mijn handen; er kwam gewoon steeds wat tussen wat mijn plannen in de war schopte. Gelukkig kwam de eend af en zette ik het in een rechthoekige stofje, op de ovale rand komen de bloemen. Blij dat ik dit af had gekregen zag ik voordat ik het glad streek dat er iets niet klopte,

verdeurie, ik heb het dwars op het lapje gezet, het moest 50 cm in de hoogte zijn, niet in de breedte ? Nee hoor, ik ga het niet opnieuw doen, ik naai er wel een stukje tegenaan later, als ik besluit de hele quilt te maken.

Even stoom afblazen en op de fiets op pad om een kudde Pokemonnetjes te vangen, ik zit op level 35. Om veilig te kunnen fietsen heb ik mijn mobieltje aan mijn stuur bevestigd, dit hoesje is eigenlijk bedoeld om rond je bovenarm te dragen tijdens het hardlopen, maar met de elastieken band strak rond de bel en het stuur getrokken werkt dit prima. Geen last van een natte telefoon als ik in de regen fiets, en het scherm reageert door het plastik hoesje heen op aanraking.

Lopen vind ik wel fijner, maar ik moet hiermee even wachten tot mijn steunzooltjes klaar zijn, ik begon last te krijgen van mijn voeten. Fietsen is dan een prachtige oplossing. Dit is toch wel een favoriet plekje, ik kan het niet laten hier regelmatig foto’s te maken.

Een middagje bij Miranda lekker handwerken, ze is met zo’n leuke applique quilt bezig, zachte flanelletjes en lekker veel blinkertjes

Mooie groen verlopende kleur borduurgaren voor de takken en blaadjes

En de volgende dag was hij af, of nee, bijna, nog een paar kruisjes

Die zal ik met geel doen, en dan op naar het volgende blokje. Maar eerst wat naaien, ik mis het patchen op de machine, en de doos met deze blokjes roept heel hard

Gewoon lekker een hele dag naaien, gezellig met de katten in de buurt. Ze moeten niks hebben van de sneeuw

De sashing en buitenste rand van de Tea Party quilt pak ik weer op vlak voor of tijdens de maandelijkse bee, net als het borduurwerk van Anton Pieck.

Zopje lag heerlijk te slapen op mijn bijna affe shirt, en gluurde slaperig door oogspleetjes om te zien wat ik van plan was.

Ik moest de mouwen en panden gaan afzomen, ik had al een blindzoomvoetje op mijn naaimachine gezet, en vroeg me af of je ook op een overlockmachine kon blindzomen. Even op internet opgezocht, en ja, daar zijn ook speciale voetjes voor, en die ene voor de Pfaff hobbylock kwam me heel bekend voor. Het zou toch niet waar zijn? Even in het laatje zoeken waar alle overlockspullen lagen, en verrek, ik had hem!

Nog even onderhandelen met Zopje en toen kon ik aan de slag,

eerst oefenen op een lapje en toen in het echt. Ideaal, dit had ik veel eerder moeten weten, ik heb deze overlocker en dus ook dat voetje al zo’n 20 jaar ?, ik maakte toen heel veel (kinder)kleren. Aan de binnenkant zie je een mooi afgewerkte zoom

en aan de goede kant is er niets te zien van stiksels, dus om daar een foto van te maken is een zinloze actie die ik jullie wil besparen. Shirt klaar (een eenvoudige met raglanmouw en een kol) en op naar het volgende project dat ik wilde afmaken, de Blue Green workshopquilt, en toen ik na een korte onderbreking terug op mijn naaikamer kwam, zag ik Zopje er op liggen.

Dat was niet de bedoeling, en toen ik “Er af!” zei, keek hij me heel lief aan

Ik haalde de blokken vanonder hem en legde ze over de stoelleuning, zie hem eens beteuterd kijken, om nou op die tissuedoos te gaan liggen leek hem echt niks

Als troost kreeg hij een lekker groot en zacht kussen,

een beetje onhandig van me, zo op de snijtafel, maar gelukkig voor Zopje had ik de rest van de avond bezigheden elders.

Men make een grote pan erwtensoep en een pan uiensoep

En dan ben je de komende drie dagen klaar met koken ☺️ En des te meer tijd blijft er over om te naaien en te lopen, 14,5 km eergisteren, en 6 km gisteren omdat er iets meer te naaien viel wat ik af wilde hebben. Kijk wat ik onderweg tegenkwam, prachtige kleuren

Aan het einde van de avond was het naaiwerk klaar (geheime missie) en kreeg de naaimachine weer even rust

Ook Jon genoot volop van zijn rust na een hele dag achter de blaadjes aan te hebben gejaagd, Arya, Zopje en Loki lagen boven te pitten.

Het rolletje Oreo’s in de bovenste foto is jullie vast niet ontgaan, het zijn chocoladekoekjes gevuld met mintcreme, ik ben er gek op, maar heb ze zelden in huis, want zo’n rolletje moet op. Ik had de koekjes in de trommel gestopt en op tafel gezet, en terwijl ik even een rondje liep had Suzanne ze gezien en verheugd dat er er Oreo’s koekjes waren gelijk eentje in haar mond gestopt, om deze er vervolgens bijna kokhalzend weer uit te tuffen. Wie chocolade en mint als combinatie heeft verzonnen is goed gek, vind ze; ik vind het helemaal niet erg dat ik de enige in huis ben die ze lust ☺️

De komende dagen lijkt het me leuk als ik de koltrui die ik aan het maken (naaien) ben ook af krijg,  het is een werkje van niks,  zomen innaaien en dan is het klaar. Half uurtje werk nog? En dat ik ook nog aan de Tea Party quilt kan werken lijkt me heerlijk, want daar heb ik niks meer aan gedaan ? net als aan de scrapquilt werken, en dan zou ik ook nog wel een kattenmand willen maken van de restjes vulling die ik over heb van de tas, hier staat een hele leuke. alleen moet ik er dan vier maken? 

Kortom, ik verveel me niet de komende dagen, maar dat hadden jullie toch ook niet verwacht.

Heerlijk weer, zonde om binnen te zitten, dus hup de wandelschoenen aan en lekker er op uit. De lavendel tegen de stenen rand staat al een tijdje in bloei, 

als ik er langs loop pluk ik een bloemetje af en die stop ik in mijn jaszak. Tijdens het lopen ruik ik er af en toe aan, zalig. Ik loop van Pokestops naar Poke gyms, kom langs mooie plekken


De Pokémon app op mijn smartphone fungeert als navigatiesysteem, het is zo verleidelijk om ook nog naar de volgende stop te lopen, een stukje verder op, en voordat ik er erg in heb ben ik twee uur aan het lopen en moet ik opschieten om voor het donker thuis te zijn ? de goudgele blaadjes aan de Japanse kers gloeien op in het namiddagzonnetje

Ik neem een mok thee, ga zitten, en Arya komt gelijk op schoot

Ik leg altijd een quilt op schoot voor het geval Zopje bij me komt buurten, zijn nagels zijn als stiletto’s en mollen mijn lange broek en shirt in no time.
Arya maakt geen gaatjes, tenminste, niet zolang ik haar geen pilletje geef, want dan verandert dit lieve schattige bolletje in een grommend propje met vuurspuwende ogen en hele scherpe nagels die hun doel niet missen. Maar voor nu geniet ze van het aaien op haar buikje, en ik geniet van haar, haar vachtje is zo zacht als satijn ☺️