Cat or Dolly quilt

Evelien kwam dinsdagmiddag met de verhuiswagen mee naar huis, bij de omhelzing rook ik sigarettenlucht en later vertelde ze dat de bijrijder ook nog een jointje had gerookt in de wagen, wel met het raam open, maar toch. Ze had die morgen haar knie verdraaid en had er flink veel pijn aan, en ging met een ijspakking rond de knie zitten. Gelukkig had ze op alle dozen en planken geschreven waar het moest komen, kasten in de garage, alle dozen en planten in de grote kamer en het bed in de kleine kamer.
Jon liep vanaf het begin geweldig in de weg, en ik zag hem ook al een paar keer loeren naar de vrachtwagen en er bijna inspringen, dus sloot ik hem op in de woonkamer. Sherlock en Fay hoorden vreemde stemmen en harde geluiden in de hal en bleven de hele dag achter in de tuin, kon ook niet anders met de schuifpui dicht om Jon binnen te houden. Pas toen de verhuizers weer weg waren mocht Jon weer vrij en durfden Sherlock en Fay binnen te komen voor een hapje eten.

Ik had worstenbroodjes gehaald, maar ze hadden hun eigen eten en drinken meegenomen, alleen een glas water werd op prijs gesteld, ze waren beiden moslim en daar hoort een worstenbroodje niet bij. Ach ja, des te meer bleef er voor ons over.

De twee jongemannen hadden hun handen vol aan het leegruimen van de wagen, het tempo lag in het begin niet hoog bij de jongste (ik schat hem op begin 20), mobieltje en sigaret werden geregeld ter hand genomen en na een uurtje vertelde de man die de leiding had dat ze langer werk hadden dan verwacht (joh, wat gek?) en dat deze uren extra gerekend zouden worden. Manlief zei later dat hij hier niet op in ging uit vrees dat ze hun werk niet zouden afmaken.

Toen ze rond half zeven klaar waren en qua prijs bijna het dubbele vroegen van wat was afgesproken, kwamen ze er achter dat manlief hier niet intrapte. Hij had het uurtarief berekend en ze kregen geen cent meer. De opperbaas van de verhuizers kwam aan de telefoon, maar deze bond tijdens de verhitte discussie in toen hij doorkreeg dat manlief zich niet liet intimideren. 💪🏼

Het in elkaar zetten van bed en kasten lukte Evelien allemaal zelf ondanks haar blessure, ik had mijn hulp aangeboden en ze zou me roepen als het nodig was, en een dag later begon het er al gezellig uit te zien.
Zoveel planten

Evelien is nu bezig met het maken van een overgooiertje voor Sophie van een amper gedragen kledingstuk van haar.

Ik ontdekte een quiltje van Birdblocks die ik tien jaar geleden voor Evelien heb gemaakt, uiteraard had ik hem opgepimpt met katten, hoe meer hoe beter. Hier het blogje over het quiltje waar je het ook in zijn geheel kunt zien

Jon had de tijd van zijn leven, zoveel dozen 😻 hij koos voor een mandje, aangezien de dozen dicht zaten.

beb80f77-cd46-429c-8f99-1d84697d5711
Zaterdagochtend reed ik naar Ikea om een stellingkast en een luie stoel voor haar kamer te halen, het was even een gedoe met de grote doos waar de stoel in zat om in de auto te krijgen, en terwijl ik hem streng toesprekend er induwde, kwam een meneer aanlopen die net wilde helpen. Maar toen hoefde het dus niet meer 😅 en hij lachte toen ik zei dat het niet alleen het gewicht maar juist ook de lompheid van de grote doos was die me parten speelde.
Het was op weg naar huis flink aan het stortregenen, gelukkig was het droog toen we samen de spullen uit de auto haalden. Samen alles naar boven gebracht, en ‘s middags zette ze alles in haar eentje weer in elkaar, dat “zelluf doen” zit er al vanaf de peutertijd in 😊

‘s Middags ging ik even de tuin in, de vijver was tot de nok toe gevuld en Jon speurde het water af naar levend vee. Sherlock liep met me mee het gras op en liet zich gewillig aaien, Fay dook uit het niets op en pakte haar portie aan aaitjes, Sherlock gewoon wegduwend,

Jon was duidelijk niet geamuseerd door het “tikkie, jij bent hem” gebaar van Sherlock, en bleef nog een tijd bij de vijver zitten.

Onze oudste dochter woont al jaren tot haar grote tevredenheid in Amsterdam, en helemaal nu ze afgelopen week is verhuisd naar een andere appartement, iets van 40 deuren naar rechts, (ze woonde er pas vanaf juni, bloedje heet was het toen wij haar hielpen met de verhuizing)

helemaal opgeknapt, nieuwe kozijnen met dubbel glas, nieuwe HR ketel, nieuwe keuken en sanitair, kortom, helemaal happy was ze toen ze deze kans kreeg. Ze gaat er met nog twee meisjes in wonen (anders is het niet te betalen), haar beste vriendin en een goede bekende die er wel bij past, en in overleg heeft Evelien de kamer met balkon genomen.

Zondag bracht ik haar de kledingkast uit haar oude kamer bij ons thuis, arme Zipje kreeg kleding op zich geworpen toen ik haar kast aan het leegruimen was, ik had niet in de gaten dat hij op bed lag te slapen; hij gaf een verontwaardigd miauwtje: “zeg uh, kijk je wel een beetje uit?”, en sliep toen weer verder, gelukkig mag het bed blijven staan. Haar oude kamer ziet er nu als een slagveld uit, dit moet ik nog opruimen, maar ik had even andere prioriteiten.

De kast paste precies in mijn auto, en zo reed ik zondagmorgen in alle vroegte naar de hoofdstad. Samen brachten we alles naar boven, het paste precies in de lift, de planken hadden echt geen 10 cm langer mogen zijn. Ik sloopte een latje van het onderstel van de kast af bij het optillen, en dus moesten we eerst naar de bouwmarkt om houtlijm te halen, en terwijl de lijm moest drogen konden wij even lekker een boterham eten, en bij het uittrekken van de schoenen zagen we dat we dezelfde sokken aan hadden. 🙂

“Val ik effe door de mand”, zei Evelien grinnikend, bij haar laatste logeerpartij bij ons had ze deze uit mijn kast gehaald, moet kunnen, zolang ze maar van mijn bh’s afblijft. Bammekes op, en aan de slag, en na een uurtje stond de kast helemaal in elkaar, wat een teamwork!

Ik had de Santa quilt ook meegenomen, en hing hem aan een hangertje tegen de zijkant van haar kast op, lichtjes aan en genieten maar; ze was er blij mee, gelukkig, en ik hoop dat hij een mooi plaatsje in de hal of kamer krijgt.

Mijn vingers jeuken om aan een nieuwe quilt te beginnen, maar eerst eentje afmaken, en dat ik vanavond gelukt! “Amsterdam heeft ’t!” hangt voorlopig aan de kastdeurknoppen in mijn naaikamer, het is de “Cat or Dollyquiltje” van Birdblocks.

De huizen heb ik met donkergrijs Aurifill genaaid, heerlijk garen, en met de walkingfoot, want het moesten allemaal kaarsrechte lijnen worden, de fiets (uit het blote hoofd gedaan, want ik had het patroon met de tekening niet meer) heb ik met zwarte metallic van Madeirea nr 484 gedaan

aan de achterkant is goed te zien dat het frame tussen stuur en zadel gejat is, op deze fiets zal je niet ver komen vrees ik; volgens mij is hij net uit de gracht gevist. Wat ook goed te zien is aan de achterkant, is het bovendraad wat naar achteren door getrokken wordt door het spoelgaren; de (boven)draadspanning heb ik bewust zo los gezet, om te voorkomen dat het ondergaren naar boven zou piepen en te zien zou zijn.

de bloempotjes heb ik met Glitter gedaan, de katten met gewone Gutermann zwart, en voor de lucht heb ik lichtblauwe Aurifill gepakt

Wat een leuke quilt was dit om aan te werken, Zipje, Zopje, Loki en Thor zijn ook van de partij op deze quilt, en leuk dat ze het vinden!

Oh, nou mag ik van mezelf aan iets vers beginnen, en wat dat gaat worden weet ik zelf niet eens, want mijn plannen veranderen met de dag, zoveel ideeën, inspiratie en stofjes, al helemaal na de uitbreiding van mijn batik-verzameling voor de Rose of Sharon quilt. Oh, zie ze sprankelen, daar wordt een mens blij van, zulke vrolijke kleuren en glimmertjes.

zipzop.nl

Categoriearchief: Cat or Dolly quilt

Drukte alom

Amsterdam heeft het!