In mijn vorige blogje schreef ik dat alle katten dinsdagavond mee naar binnen waren gekomen, maar ik was vergeten dat het die avond was dat Fay er geen zin in had. Ze liet zich pas tegen middernacht zien, maar had absoluut geen plannen om naar binnen te komen. Ze had een vogeltje gevangen en wilde deze eerst oppeuzelen, en dan, heel misschien kwam ze naar binnen, of niet. Eerst rende ze steeds van me weg, maar toen ze begon te eten mocht ik dichtbij haar komen en kon ik haar eindelijk oppakken. Hier was mevrouw niet van gediend en ze blies en gilde tot we binnen waren, de hele buurt zat vast stijf rechtop in bed, wat een keel kan dat kleine katje opzetten zeg. Binnen keek ze me met de nek aan, ik liet ze in haar sopje gaarkoken terwijl we lekker sliepen, en de volgende ochtend was alles weer pais en vree.

De Judaspenning is uitgebloeid en de zaaddozen zijn nu al mooi

In september kan ik de buitenste velletjes lospeuteren om de zaadjes te verzamelen (en gelijk uitzaaien in de voortuin) en dan blijven er zilverkleurige “muntjes” aan de takken hangen.

Woensdagochtend zag ik de kleintjes bij de kattenbak driftig graven, ruiken en weer graven

De achterpootjes van Fay zaten helemaal onder de grond toen ze klaar was, zo driftig was ze bezig geweest haar plasje in te kuilen. 

De drie planten in de voorgrond worden tot twee meter hoog, de Verbascum of Koningskaars krijgt in het midden een lange viltige steel bedekt met gele bloemen, de bijen zijn er gek op.
Terwijl de katten zich in de tuin vermaakten

tekende ik nog een neusgat op Frida’s gezicht, niks meer aan doen.

en dook daarna de naaikamer in, beetje naaien en strijken, ik zit nu op 200 blokjes, moet ondertussen toch wel genoeg zijn om uit te kiezen

Hier duwde ik iets te hard met het strijkboutje, waar de naad recht had moeten zijn was het nu gebogen

Dat moest over, dus eerst de strook weer terugklappen en alles met veel stoom plat strijken

En toen in de herkansing, goed gelukt, het zijn de kleine dingen die er toe doen. 

De zonnebloemzaadjes die ik vorige week heb gezaaid zijn allemaal opgekomen, ik zal er binnenkort een paar uithalen en in grote potten zetten om verder op te kweken, hopelijk vinden de slakken ze niet en kan ik ze in de voortuin uitplanten.

Even chillen op schoot, Sherlock loopt naar de keuken om te kijken of er niemand met de voerbakjes aan de haal is gegaan.

Puk is zo druk bezig met zich te wassen, dat hij Sherlock niet eens in de gaten heeft. 

De katten zijn die avond alle vier voor het donker binnen, ze komen op het gerammel van brokjes in de metalen voerbakjes af, ik verdeel nog een zakje liquid snack over de vier bakjes uit en ze nemen met trillende staartjes hun voer in ontvangst; lekker hoor.

De volgende morgen was het weer vroeg uit de veren, Fay lag in het mandje onder de naaitafel nog in diepe rust of ze deed alsof, en Puk keek me met slaperige oogjes aan vanaf de bureaustoel. Snel douchen en aankleden, er was voor het begin van de middag regen voorspeld en ik had nog een was die droog moest zijn voor die tijd.
De kleren wapperden lekker aan de lijn toen ik aan het ontbijt zat. Puk kwam bij me zitten en rook aan mijn uitgestoken vinger, de laatste dagen loopt hij er niet voor weg maar drukt zijn neusje er af en toe tegenaan. Donderdag verraste hij me door er met zijn bekje langs te strijken  tot aan zijn wangetje. Oh wat een feest 🥳 Denk nou niet dat hij dit elke keer doet als ik mijn vinger naar hem uitsteek om er aan te ruiken, helaas niet. 

De lucht begon te betrekken, ik haalde de was snel van de lijn en ik was net klaar toen het gespetter begon. De katten renden naar binnen, deze keer volgden de kleintjes wel het goede voorbeeld van de ervaringsdeskundigen en een half uur later kwam het met bakken uit de lucht.

Wat een hoeveelheid, gelukkig niet zoveel als op andere plaatsen in het land. Sherlock en Fay moesten er gewoon van bijkomen

Op Facebook zag ik een foto van scones langskomen en kreeg er acuut zin in, gelukkig had ik er nog in de diepvries liggen, en ik nam er eentje met een klein likje roomboter en aardbeienjam. Manlief vindt ze niet bijzonder, vandaar dat hij er geen kreeg. Wel jammer hoor, want gedeelde calorieën zijn de lekkerste calorieën.