Kijk nou toch wie er gezellig tegen elkaar aanliggen op de toren! Jon werd na het maken van de foto wakker en keek van “wat de f… wanneer is die erbij gekomen?” Maar hij liet het toe en ze lagen nog een tijdje tegen elkaar aan, lekker warm en knus  

Woensdag was de laatste bee van het jaar bij Quiltshop Leur, het lukte me om ‘s middags te gaan, en ik had in alle wijsheid besloten mijn kerstquilt mee te nemen om verder te versieren. Ik had hem sinds hij af was (dec. 2019) in de hal laten hangen in de hoop dat ik het na de kerst niet vergat te versieren met kraaltjes en bling bling. Vier jaar verder….

Welcome to the North Pole heet de quilt en hier staan alle blogjes.  Ik nam alle kraal- en lint- en garen spullen mee, de tas was behoorlijk zwaar en ik was blij dat ik voor de deur kon parkeren. Ook omdat het flink regende, de quilt nam ik opgerold onder mijn arm mee. Miranda kwam er even bijzitten om een verwarde bol netjes op te winden terwijl ik naar mijn naaldjes op een magneetje zocht, ik had ze eerder toch ergens gezien maar waar?

Van links en rechts kreeg ik wat lekkers en moois aangeboden van een jarige job en een bijna jarige job

Iedereen was lekker aan het handwerken

Agaath was sokken aan het breien

Marry zat lekker te quilten

Miranda had deze snoezige blokjes gemaakt voor Agaath en Marry elk eentje, de poppetjes zijn er op geappliqueerd en geborduurd, te schattig.

Miranda showde deze beauty, alles op stof geverfd en machinaal gequilt, enig!

En ik kreeg zowaar een kralen slinger in een boompje af

En dit kantje ging langs een gevel

Nog even een paar mooie lichtblauwe lapjes scoren (25×110) voor de mysteryquilt, wat een leuke tekst staat er op de zelfkantjes

De tijd vloog om en al gauw reed ik weer in de stromende regen naar huis, alwaar ik Jon een uur later aantrof in de bijkeuken; hij lag lekker te chillen op de strijkplank. Ik had hem per ongeluk daar opgesloten vlak voordat ik naar de bee ging, hij liep achter me aan de garage in, maar blijkbaar niet gelijk achter me aan toen ik weer naar de hal liep en de deur achter me dicht trok. Het is dat ik voor het avondeten iets uit de diepvries moest pakken, anders had hij daar nog lang gelegen. Hij beruste vol overgave in zijn lot. 

De boom staat weer lekker bont te wezen

Ik heb het samen met Evelien in een uurtje gedaan en er is niet een bal kapot gevallen

Sherlock zat later wel te tikken tegen een laag hangende bal, maar gelukkig hield het haakje stand.
Dit dromerig kijkend elfje hangt veilig hoog

De kerstkaarten zijn geschreven en de deur uit

Het was donker en de regen kwam met bakken uit de lucht toen ik eind van de middag bij de garage wegreed (kapot achterlicht), en ik zag net op tijd een fietser die zonder licht en met donkere kleren overstak. Verdorie. DOE JE LICHTEN AAN! Ik was zooooo blij de oprit op te rijden zonder bloed op mijn bumper, het is haast Russische roulette om in de spits in de stad te rijden in de regen in het donker. Ik doe het ook zelden als ik het kan vermijden.

Gistermiddag schoot een klein meisje van een jaar of zeven diagonaal de weg over op haar fietsje toen ik aan kwam rijden, gelukkig reed ik met een slakkengangetje en kon op tijd stoppen, maar mijn hart zat in mijn keel en de moeder van het meisje -fietsend aan de andere kant van de weg- kreeg ook bijna een hartverzakking. Ik had het half uurtje bij de pedicure nodig om bij te komen terwijl ze met de slijptol en beitel aan de slag ging, en toen ik met poezeligzachte voeten weer naar huis reed was ik weer helemaal zen.
Tot ik op de radio de vraag hoorde of we alles al in huis hadden voor Kerstmis, 🫣 nee, en toen mijn lief mij bij de lunch precies dezelfde vraag stelde voelde ik mijn ene oog weer trillen.
Oké, opkomende paniekaanval wegzuchten en nog voor de fitness de bestellijst bij de visboer ingeleverd, hoeveel scampi’s gaan er in een ons? Gelukkig was de visboer behulpzaam met advies en paste hij de lijst nog aan. Hij scheurde twee nummertjes af, eentje voor op de bestellijst en eentje voor mij, oei, die moet ik niet kwijtraken! Ik stopte het in het vakje van mijn telefoon nadat ik er eerst een foto van maakte, zo weet ik zeker dat het goed komt.

Van de Indigo Go Mystery van Quiltville heb ik deel drie bijna klaar, het is een flinke hoeveelheid blokjes, veel snij-naai- en strijkwerk. In de ketting van blokjes die nu onder de naald liggen zitten de lapjes van Leur. Deel vier staat ook al op haar website, ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat er nog twee delen aankomen van blokjes maken, en dan deel zeven waarin onthuld wordt hoe alle blokjes samengevoegd gaan worden tot een top. Of niet. De tijd zal het leren.