De achterkantstof was vrij snel op de latten gespannen, en toen kwam de tussenvulling er op, en toen schrok ik en baalde stevig. Ik dacht gehoord te hebben dat het 3 meter breed was, niet dus, en nu kwam ik aan weerszijde toch flink tekort. of was de tussenvulling wat in elkaar getrokken door op de rol te zitten? Ik heb het dus maar strak gespannen tussen de latten, de top er overheen gelegd, ook opgespannen en daarna met de Micro-stitch vastgezet. Een dik uur later zat alles vast, maar toen ik de punaises er uit haalde en de quilt op tafel kwam te liggen in ontspannen toestand, schrok ik me lam; allemaal opgerimpeld als wafeltjesstof.
This is what the quilt looked like after sanwiching, I pulled to much on the woolen batting to make it fit, and I don’t think it’ll smoothen out by quilting. Think I’ll remove the Micro-stitch things and do it over again without the pulling. En nu? Zou ik dit glad krijgen -door de stof strak houdend- met het quilten, of heeft wol zo’n geheugen dat het zich daarna weer vrolijk samentrekt? Ik zit hier niet op te wachten! Ik denk dat het verstandigste is om alle tackertjes er uit te halen en de tussenvulling in ontspannen toestand er tussen te zetten, en dan maar met een lasnaadje, want ik houd in de lengte van de vulling wel iets van 30 cm over.
Ik heb de quilt zo laten liggen en dook de keuken in om een kopje koffie te pakken, en een droog koekje, en jullie snappen wel dat ik me heel erg sterk moest houden om niet iets anders te pakken, als troost, toen ik de inhoud van de la zag. Ik heb het kunnen negeren, diep zuchtend en mezelf voorhouden dat ik er morgen blij om zal zijn dat ik deze verleiding heb weerstaan. (ik zat vanmorgen op 99,4)
After the quilt disaster I wanted to treat myself with a simple dry cookie, and saw this (see pic above). Yes, very nice, but not while dieting and not when you’re disappointed or angry. I did manage to stick with the dry cookie, I’ll be proud of myself in the morning. Mijn naaikamer heeft velen van jullie een goed gevoel gegeven, juist ja, het kan altijd erger ☺, dat houd ik mezelf ook voor. Ik heb er vandaag wel flink aan gewerkt, maar er ligt nog veel daar waar het niet hoort te liggen. Ik heb al 1 grote tas vol afval, nee, geen lapjes, wees maar niet bang. Misschien kan ik jullie morgenavond een foto laten zien van hoe het ook kan, maar niet van de lapjeskasten, die slagveld kan ik nu even niet aan, geestelijk. Een mens heeft ook chaos nodig om creatief te blijven. My sewingroom looks less like a battlefield, but still to messy to show a ‘after’ picture. I hope this time tomorrow it will be vacuum-cleaned and very tidy.
Het is niet leuk om te horen, maar ik zou de top weer loshalen. Ik denk dat de tussenvulling toch blijft trekken.
Succes !
Wat is dat balen zeg, als blijkt dat de tussenvulling niet de maat heeft die je dacht. Tja en ook ik denk dat er niks anders op zit dan loshalen, een lasnaadje maken en dan met frisse moed verder gaan. Als je straks zover bent dat het naadje is gemaakt, ben je dit leed misschien alweer vergeten. En over die la….. wat gevaarlijk zo’n la in de keuken. ….haha
Losmaken! Als je het laat zitten krijg je spijt en dat weet je zelf ook.
Lekkere dingen in die la, maar als je je af wilt reageren, helpt het dan niet om ipv iets ongezonds te eten flink wat troep (uit je naaikamer) weg te gooien, sla je meteen 2 vliegen in een klap.
(Drie keer raden wat ik op het moment aan het doen ben, zal DH wel even waarschuwen eerst in de kliko te kijken voordat hij hem vanavond aan de straat zet.)
Niet leuk Shirley maar als je de boel nu niet uithaalt krijg je later heel erge spijt! Nog een droog koekje nemen, diep inademen en er voor gaan!