Sinds 2 weken ben ik een iMac gebruiker, nou ja, ik doe mijn best, maar het valt niet mee; het werkt allemaal net even anders dan op een windows computer, ook het toetsenbord heeft anders werkende toetsen, en hiermee doel ik op de ontbrekende deleteknop, en hoe moest ik nou knippen, plakken, kopiëren, alles moest ik opzoeken en navragen bij mijn oudste spruiten, die ook een Apple hebben. “Je hebt jaren gewerkt met die andere pc, dat heb je ook niet in 1 dag geleerd.”, zei zoonlief heel wijs, “dus dit gaat ook tijd kosten, beetje geduld hebben.”
Foto’s naar Photobucket downloaden is een ramp, ondanks het speciale programma dat via Photobucket te downloaden is; ze komen er in andere kleuren op, als ze er al op komen, en dan ook nog verknipt, en het duurt eeuwen voordat er een paar foto’s over gezet worden. Hoe doen andere mensen dit? Toen woensdag de iMac vastliep, had ik het even niet meer zo, en Whatsappte naar mijn uithuizige spruiten: “wat nou: “koop een iMac mama, dan heb je nooit meer last van vastlopende computer, of virussen, ik krijg er geen beweging meer in.”
Via dezelfde whatsapp-groep kreeg ik hulp met snelkoppelingen, om toch iets te kunnen doen, en de volgende dag ging ik met frisse tegenzin moed op zoek naar een oplossing, en gelukkig ben ik er vrij snel al uit gekomen; ik nam me voor om naar de gratis ‘seminar’ te gaan in de winkel waar ik deze mooie computer had gekocht.
Zaterdagochtend 10 voor 10 en ik loop door de winkelgalerij op weg naar de iFactor store, toen ik mijn pas moest inhouden voor ouders met een buggy die een gesprek voerden met mensen die ze tegen het lijf waren gelopen. Ik hoorde een klein meisjesstemmetje zeggen: “Nee, helemaal scheef, opnieuw poberen.” en een paar tellen later (ik nam de tijd om te kijken waar ze naar keek) “Neehee, is weer niet goed, veel te hoog. Opnieuw poberen.” En de man bovenop het trapje keek zuchtend en licht geïrriteerd naar het meisje in de buggy, terwijl hij het deel van de reclameposter weer lostrok van de bovenkant, om nu hopelijk wel goed tegen het andere deel te plakken. Dit was niet zo’n goed begin van zijn dag, ik zag het hem denken. Gelukkig voor hem liepen de ouders met het meisje door, maar het kleintje hing ver buigende buggy naar achter kijkend, om te zien of de meneer de puzzel nu wel goed legde.
De seminar was verhelderend, ik kwam 2 uur later vol moed uit, de poster tegen de etalage van de modewinkel hing keurig, de 3 delen gingen naadloos in elkaar over, zag ik op weg naar de uitgang van het overdekte winkelcentrum.
En als ik weer een zwaar moment heb op computergebied, zal ik maar een voorbeeld nemen aan Zopje, wat chillen betreft; beetje het Droste effect, maar dan anders 
Deze foto heb ik zaterdag ochtend genomen, de dag nadat ik het blogje had geschreven met de foto van Zopje in een bijna identieke slaapstand.
Waar haal je het geduld vandaan! om al die nieuwe dingen te leren, nee niets voor mij , ik moet een druk op de knop, en het moet erop staan grinnik
Veel plezier ermee
Groetjes joke en een fijne dag en hier geen zonnetje maar het sneeuwt
Computers blijven rare dingen. Af en toe lijk het wel of ze een eigen mening hebben. Ik hoop dat je een hoop wijzer geworden ben.
Arme jij, gelukkig is het toch allemaal weer goedgekomen…………..hoop ik 😉
Groetjes
Ines
Weet je, ik heb jou toch echt altijd al een deskundige op computergebied gevonden,….
Wat heb je trouwens een ontzetttend gevaarlijk donderwolkje als lokkertje geplaatst,….
LOL
Handig he, die lessen in de winkel. Ik ben zelf ook al jaren een Mac gebruiker, dus intussen weet ik aardig de weg. Wij hebben destijds in New York een tijd in de Apple store bij zo’n demo gekeken, erg handig.
Oeps, dat is wat, wennen aan een nieuwe PC. Maar ik zie het bij jou wel zitten. Het gaat je zeker lukken en je hoeft niks en niemand overhoop te schieten!
brr, niks voor mij! Ben al een beetje digibeet, dus ik houd het bij mijn gewone laptoppie!!
al die aanpassingen is voor mij een reden om niet te veranderen naar Imac. dan maar een vastlopende computer…
Erg hè …. geduldig. Succes.
Zou er gek van worden, moet er niet aan denken het wiel weer opnieuw te moeten uitvinden. Denk inderdaad dat je spruiten gelijk hebben, dat het tijd nodig heeft… sterkte want tijd hebben we altijd te weinig he??.. LOL
ik heb bewondering voor je geduld
Ha! Daar ben je weer. Ik kreeg heel lang geen seintje van Google Reader en dacht: nou moet ik toch eens speuren. Maar tjoeps, daar ben je weer. Ben je al een beetje gewend met je iMac? Wel iets voor jou denk ik om uit te pluizen hoe alles werkt. Succes er mee!
Hoi Shirley. Ik had je al een hele tijd gemist. Google Reader gaf geen seintje van nieuwe logjes van jou. Wilde net eens gaan speuren en tjoeps, daar kreeg ik melding van 10 stuks! Lukt het nu al beter met je iMac? Lijkt me best iets voor jou om uit te zoeken hoe dat allemaal werkt. Beetje technisch. Ik heb al eerder geprobeerd deze reactie te plaatsen, lukte niet, kijken of het nu wel gaat. Dagdag.
Haha, nu staan er 2, oh nee met deze 3.
Computers….praat me d’r niet van! Sinds het quiltweekend was de computer stuk en sinds databyte zo groot is geworden is de service belabberd, maar goed…….hij doet het weer : -).
Nu lekker her en der aan het bijlezen en zoals altijd geniet ik enorm van je verhaaltjes!
Groetjes,
Annie.