Vrijdagmiddag en de studenten druppelen binnen, Zipje was zo blij, dat hij gelijk op Tim zijn tas ging liggen Toen de tas later op zijn kamer stond, bleef het aantrekkingskracht op Zipje en Zopje uitoefenen, het zal wel erg lekker geroken hebben (vuile was?).
Zipje dook na het eten op het bed van Evelien, en over bedden gesproken, kijk eens wat mooi, tijdens het kijken naar de film  Valentines Day vielen onze ogen hier op,
je zou toch maar zoiets moois op je bed hebben! Ik herkende hem gelijk, een Dronkemanspad in combinatie met een ander blok (bull’s eye?) Evelien en ik waren er over eens, deze is echt WIMmetje-waardig. (WIM staat voor Wil ik maken) Voor veel dames en heren is de man in bed een WIP-waardig. Haha, zou men dat bedoelen met  ‘een lekkere wip’? Dubbelzinnig, ik?

De rest van het weekend stond in het teken ‘Antieke quilttop afmaken’, en zondagmorgen dacht ik dat ik er was, juichend liet ik de top zien, maar ontdekte dat ik nog 2 kopse kanten van zigzagerand moest voorzien. Zuchtend nam ik hem weer op schoot, en tijdens het kijken naar allerlei detectives kreeg ik hem af
Hier ligt hij dan. Jahaa, die bruine vlekken op de rand (blokje linksboven)  is koffie, geen idee hoe lang het er al op zit, al jaren (er zitten bloemen bij van 6 jaar oud) maar het maakt het wel nog authentieker, 🙂 Nu zit ik in dubio, zal ik er nog een sashing tegen de buitenrand aan zetten, zodat de witte zigzagjes mooi uit gaan komen? En dan nog een witte buitenste border? Met hier en daar een hexagonbloem op geappliqueerd? Of laat ik het zo. En wat is ‘de oud Hollandse manier’ van afwerken van de buitenste rand van een quilt, gewoon naadjes naar binnen slaan en op elkaar vastnaaien met matrassteek?

Vanmiddag kwamen mijn vader en broer op de terugweg van een autoclub-bingo even langs om de koffer en tas van mijn moeder te brengen, alvast voor het quiltweekend in Loon op Zand, en ze hadden ook een voetpedaal van een oude kleine Lewenstein bij zich, van een machientje die het toch al niet lekker deed en niet meer gebruikt ging worden. Ik had namelijk geen voetpedaal voor mijn Elna Lotus, en een nieuwe kopen, kost al gauw €65,-. Don ging met soldeerapparaat aan de slag, en nog voordat zijn koffie koud was geworden, zat het pedaal aan het snoer vast. De ultieme test, op de machine en op stroom aansluiten verliep bevredigend, hij deed het en de stoppen sloegen niet door. En wat wel zo prettig is, het pedaal past in het gat van de machine, zodat alles keurig achter de klepjes opgeborgen zit tijdens vervoer. Maandag ga ik een paar huisjes maken op de Lotus, even warm draaien voor het quiltweekend.