We hebben het allemaal wel eens (wel eens?) dat we door de bomen het bos niet meer zien, en ook niet weten waar te beginnen met aanpakken, en dus had ik aan Suzanne beloofd om haar bureau op te ruimen, zodat ze weer plek had om aan te leren. Een plankje erbij maken aan de muur, waar ze haar boeken kon opleggen, wilde ze niet, want daar zou dan weer allemaal zooi op komen, zei ze met een wijsheid als ware ze een dochter van Hilde. Dus geen plankje erbij, maar dan wel ruimte in haar boekenkast maken, die tevens dienst deed als toitelttafel-kast.
Het werd een hoop heen en weer geschuif, sorteren, weggooien en opbergen waar het wel thuis hoort, maar na een dikke 2 uur zag haar kamer er weer keurig uit, want ja, alleen een bureau opruimen kan niet, dan maar gelijk alles doen. Met het opruimen van potloden in een 90 cm diepe la zag ik helemaal achterin en onderin een oude bekende: mijn stofschaar! Het was een blij weerzien met een favoriet die ik niet meer had gezien sinds we hier wonen, eentje die door spijkerstof heen glijdt, door wel 3 lagen heen zonder blaren op je vingers te krijgen, even geleend om haar carnavalskleren wat aan te passen.
En het is niet dat ze niet genoeg scharen heeft, ik vond ze overal, en Suzanne moest er om lachen toen ze de geïmproviseerde organizer met de scharen zag staan, een wijnfles-doos met appelmoes potten er in. “Ik wist niet dat ik zoveel scharen had!” 🙂 En gelijk achteraan: “Hee, ik heb een bruin bureaublad!” Ja, en er plakt niks meer, het sopdoekje is overal geweest, en zelfs het toetsenbord en systeemeenheid is ook weer schoon, geblazen en gezogen.

Vlak voor het avondeten kwam oudste spruit ook langs, ik pikt haar van het station op, blij haar weer te zien na 2 weken, en ook van haar zus kreeg Evelien een dikke hug. Aah.
En terwijl de meisjes op de bank naar röntgenfoto’s zaten te kijken (Suzanne moest iets weten voor haar werkstuk, en dan is een geneeskunde studerende zus wel heel erg handig!) maakte ik het eten klaar. Evelien mocht kiezen, “Als het maar flatulentie arme maaltijden zijn” had ze eerder die dag gewhatsapped. Joh, zou ze mijn blogs lezen? 🙂
Met passende schaatsen in de tas vertrok ze 3 uur later weer naar Amsterdam, zodat ze vanmiddag lekker op de grachten kan schaatsen, ooh wat een sfeer, kijk maar op het filmpje hieronder![youtube http://www.youtube.com/watch?v=SM7C3bfMEdM]
ze zou proberen foto’s te maken.
Geen update over de antieke, met pijnlijke en bloedende kloven op mijn rechter vingertoppen (naast nagels van wijsvinger en middelvinger) is het even pauze.