Mijn ventje kon gisteravond niet thuis eten, zo zei hij tussen de middag, eerst dacht ik dat het vanwege mijn kookkunsten de dag eerder was, maar het bleek vanwege een ‘borrel’ in de Efteling ter afsluiting van een golfdag, waar hij niet aan mee had gedaan vanwege te druk, plus van golf krijgt hij veel nekklachten, met gevolg dat hij aansluitend 3 weken fysio nodig heeft om weer los te komen. Dus at hij in de Efteling liflafjes, en zulks, en mocht Suzanne zeggen wat we gingen eten die avond, want om nou voor ons tweetjes rode kool met appeltjes, kruimelige aardappelen en gemarineerde varkensfilet klaar te maken, daar had ik opeens geen zin in. Dat kon altijd de volgende dag nog. Wentelteefjes was haar eerste keus, maar ik had geen witbrood in huis, dus toen kwam de 2e keus, pancakes zoals ze in Amerika maken, van die dikke.

Snel op smulweb een lekker (en makkelijk) recept gevonden, en aan het bakken gegaan.

De eerste lading van 3 brandde aan, en flink ook, omdat ik tussendoor zonodig een smsje van Tim moest lezen en beantwoorden; hij had een 7 gehaald voor zijn laatste tentamen, de vorige waren met een 3 en een 5 afgelopen, dus dan is een 7 wel een hoera waard. Maar ja, ook 3 aangebrande pancakes, en dus in een andere pan op de inductie de volgende lading van 3 gebakken, en deze gelijk gaan eten terwijl de volgende lading van 3 (je zou het niet zeggen dat het er 3 waren, maar ze rezen de pan uit)

op stonden met deksel er op.

Oh man, wat waren die lekker en luchtig, gewoon met roomboter en poedersuiker, des godens zo lekker!Ze waren op, net als het beslag, en met een “zal ik nog meer maken?” vraag, kwam een gretige instemmend ja geknik van Suzanne. Toen ook die 6 op waren (3 pp) zaten we grijnzend en voldaan naar ons leeg bord te kijken, de restjes poedersuiker met de vochtige vinger van het bord af deppend; het voelde alsof we iets verboden hadden gedaan; iets dat zo lekker is, moet haast wel een zonde zijn.