Vanmiddag schoof de postbode een grote platte doos door de brievenbus, mijn hart maakte een sprongetje, want eindelijk kon ik het prentenboek van Janne de Jong bewonderen (klik hier om op haar website te komen), haar debuut als schrijfster en illustrator. Ze was zo snel door haar voorraad prentenboeken gegaan dat ik moest wachten op de tweede druk, en dat deed ik met liefde.
Het boek vertelt een schattig verhaal over een rups en een vogeltje

Op elke bladzijde staat een schitterende paginagrote (A4) pentekening, heel gedetailleerd, en stuk voor stuk inlijstwaardig.

Over twee weken komt Sophietje bij ons logeren, en ik kan niet wachten tot ik haar kan voorlezen uit dit boek. 😊

Hier loopt ze met haar vriendje Wim, wat een schatjes 😍

Fay snapte het boek helemaal, ze is gek op vogeltjes en insecten, en haar grootste wens is dan ook om te kunnen vliegen. Tot die tijd poseert ze als ik foto’s maak, al valt ze bijna niet op met zoveel bloemen in de mand

Suzanne-met-de-mooie-ogen bloeit ook nog steeds, het is tot halverwege de magnolia gegroeid

Twee weken geleden heb ik voor het laatst gras gemaaid (misschien over een week nog een keer?), zie Sherlock rollebollen op het nog niet gemaaide gras, ik had hier vlak tevoren hun speelquiltje uitgeklopt, het lag vol met catnip, en ooooh daar moet je toch doorrollen als kat zijnde. 

En in die twee weken tijd is de Fatsia japonica gaan bloeien, op de foto hierboven zie je hem een meter voor de maaier in de border vlak voor die gele vlek (bolchrysant) staan, ooit als kamerplant cadeau gekregen van Sommeke.
Zo zag de plant er drie weken geleden uit met een dikke bloemknop waaruit al een paar bloempjes hun kopje uit de top steken.

En dit was vanmiddag

Wat een mooie bloeiwijze, zo bekijkend vangen de bruine bolletjes het stuifmeel op en bevrucht de plant zichzelf op deze manier. Maar ik kan het ook helemaal mis hebben natuurlijk.