Nadat ik een afspraak had gemaakt bij de dierenkliniek voor de katten voor hun tweede shotje, bedacht ik me dat ik nog een hoes had willen maken voor de kooi van Sherlock. Jon hielp maar al te graag met het patronen papier op de lap van hexagonnen te houden

Tot hij zag waarvoor het was, no way dat hij hieraan ging meewerken

Diezelfde avond was het klaar, en vrijdagmorgen stonden de kooien gevuld en wel in de keuken, Sherlock en Jon lieten in de auto van zich horen, maar Fay hield zich muisstil. Ze zat in de drukkooi omdat ze de vorige keer heel erg wild en onhandelbaar was, ik heb er een litteken op mijn rechterhand aan overgehouden en had twee dagen na de krab- en bijtwonden een antibioticakuur nodig vanwege een ontsteking tussen middelvinger en ringvinger.

Ik vertelde de dierenarts Stijn (aka the cat whisperer) dat Fay de vorige keer als een wilde furie was, en hij besloot haar als eerste te behandelen. deed de drukkooi van boven open, en ik moest van hem achteruit gaan staan en niets doen of zeggen. Hij aaide Fay, gaf haar de injectie en deed de kooi weer dicht, en pas toen hij de gegevens van de injectie in de computer zette, zag hij dat ze de vorige keer niet was onderzocht. Dus opende hij weer de kooi en tilde haar rustig uit en zette haar de op tafel, en ze liet zich gewoon onderzoeken, met een hand onder haar buik, ik wist niet wat ik zag. Zo kalm, geen platte oortjes of grote oogjes, geen geblaas of gegil 🤔 Hij mocht ook nog de chip controleren terwijl hij haar wel vast bleef houden onder de buik. En op de weegschaal zetten, en heel even los laten, 4,5 kg. Pas toen hij haar weer optilde liet ze met een grommende keelgeluid merken dat ze het welletjes vond.
Stijn zette Fay terug in de kooi waar ze rustig bleef zitten terwijl hij de klep sloot. Hoes er weer op en rust voor de poes. Sherlock was angstig maar onderging alles heel lijdzaam, net als Jon. Zolang er geen thermometer in hem moest vond hij alles goed. Stijn liep met twee kooien achter me aan naar de auto, in de ene hand 6,5 kg aan kat, en in de andere hand 7,8 kg kat.
Jon is de enige die niks heeft overgehouden aan het dierenartsbezoek, bij binnenkomst ging hij gelijk eten, terwijl Fay en Sherlock zich gelijk verstopten en pas ‘s middags lieten zien toen ik de schuifpui open zette. Het zal wel weer goed komen, ze hebben gewoon weer meer tijd nodig om het vertrouwen terug te krijgen. We zijn er in ieder geval voor een jaar vanaf, of drie als het aan de katten ligt.

6 september was ik bij Quiltshop Leur waar ik met een mooie korting een doos Perle cotton van Wonderfil kocht, en van de week heb ik het gebruikt in de Stitch journal, ik borduurde de blauw/groene blaadjes

En met roze zijdelint borduurde ik nog een paar bloemen

Helemaal tevreden ☺️

En vanmiddag terwijl de scones afkoelden lijmde ik een kraaltje op een cocktailprikker vast op het varkentje, zodat Sophietje het er nu wel uit kan pakken. Het is helaas geen houten kraaltje, die zaten niet meer in de figuurzaagdoos.

De scones lieten zich smaken met een paar mokken thee bij Ellie en Marjan, hier met clotted cream en lemon curd. Ze waren behoorlijk groot uitgevallen, maar dat mocht de pret niet drukken.
De spareribs staan in de marinade en gaan morgen in de slowcooker voor een uur of zes, mmmm, lekker.