Fay heeft al een tijdje geleden het kleine balletje van fleece ontdekt, en sinds een paar dagen gaat ze ook in de woonkamer als wij er zitten helemaal los

En het ziet er zo schattig uit als ze het balletje oppakt in haar bekje en er een stukje mee gaat lopen. Dat doen ze ook met muisjes als ze er eentje hebben gevangen, ze spelen er een tijdje mee en als het muisje ergens zit waar het zich mogelijk kan verstoppen, pakken ze het op en zetten het ergens neer waar ze weer verder kunnen spelen. Gelukkig hebben ze hier binnen alleen maar balletjes die als muisjes fungeren.

Even later komt Jon binnen, hij lag op de naaikamer te slapen en wacht geduldig tot de voedselvoorziening in actie komt, want hij heeft wel trek. 

Sherlock komt ook de kamer inlopen, ziet het blauwe stress balletje en gaat los,

hier is hij rustig, maar eerder schoot hij als een malle door de kamer, ik kreeg dit niet op film. Jon zit met een “Don’t mind me” houding tegen de lp’s aangeleund..

Puk wilt ook met Sherlock spelen, en na een poging om op hem klimmen wordt hij net zo snel met een ippon uitgeschakeld

Mijn lief zit na vandaag op 1/3 van de bestralingen, de chemokuur van afgelopen woe-do-vrijdag maakt dat hij nog steeds het gevoel heeft dat hij een marathon heeft gelopen, nu is het wel fijn dat de dagen omvliegen. Jon hield gistermiddag zijn plekje met alle liefde warm toen DH een veer van zijn lippen blazend even boven aan het werk ging. 

De waterdichte moltons heb ik gisteren over de kussens getrokken en over de armleuningen, en -even afklopppen- ik heb sinds de meubels er uit gingen geen plasje meer ontdekt. Zal het dus toch stress zijn geweest door de geur van een zieke man en chemo?

Morgen kan ik de nieuwe Strandmon stoel ophalen bij Ikea, ik had vandaag ook naar de winkel kunnen gaan om hem daar gelijk na betalen te halen, maar ik vind dit veiliger, minder contacten in een misschien drukke winkel vol met Joost mag weten hoeveel besmette mensen.

De poes van Frida Kahlo heeft groene ogen gekregen, ongeveer net als die van Jon, ze zijn nog niet klaar hoor, er komt nog een weerkaatsend licht streepje in.

Ik ben gestart met doorquilten van een hoekblok 

ik weet al zeker dat ik ze niet alledrie klaar krijg voor vrijdag als er weer een nieuw blok gelanceerd wordt, maar dat is geen ramp, het komt wel af.
Kijk eens hoe leuk het hangertje en de blauwe kralen glinsteren, de Lumière Sparkle komt tot leven na persen

Zo staan Fay en Puk op hun gemak toe te kijken als ik aan het aanrecht sta om op te ruimen, aan hun toegeknepen oogjes zie je dat ze geen stress hebben

De spreuk “vertrouwen komt te voet en gaat te paard” was een paar dagen geleden hier van toepassing, toen Puk voor de nacht mee de garage inliep, om totaal in paniek tussen mijn voeten weer de hal in te schieten toen hij merkte dat ik ook de garage inliep. In blinde paniek krasten zijn pootjes een tijdje tevergeefs over het zeil in de bijkeuken, tot hij uiteindelijk de hal inschoot, en door deze herrie schoten Sherlock en Fay ook paniekerig naar de hal. Toen ik Sherlock even later rustig had gekregen en hem de garage in kreeg, schoot Jon de garage uit, het leek wel een John Lansink slapstick.

Uiteindelijk zaten de oudjes rustig in de garage, en de kleintjes kwamen een half uur later de keuken in om te eten. De garage inlopen samen met de oudjes, dat doet Puk nu niet meer, hij staat wel tussen de bedelende hongerlappen rond mijn benen als ik het lekkers in hun bakjes schep, maar schiet zodra de stoet voor mij uitloopt richting de garage gelijk de trap op, terwijl Fay het wel weer aandurft. We zijn dus weer even terug bij af. Ondertussen snoept hij alweer zonder naar me te blazen van de liquid sticks, wel vanaf halverwege te trap, en loopt hij ook weer door de keuken en kamer als we er zijn, het begin is er weer.
Eind van de morgen werd DH wakker en bewoog zijn voet (hij draagt uit zijn verzameling Happy Socks vandaag de spiegeleisokken), en daar wilde Fay wel mee spelen.

Lang leve de dikke quilt,

Puk ging na een aarzelende start ook los op een bewegende hand bij zijn bovenbeen, en ai, bovenop het klok-en-hamer spel van mijn toch al zo getergde lief.
Het is ze vergeven, ze zijn ook zo schattig

Ik ga nog wat quilten, fijne dag.