Afgelopen week had ik bijna elke dag wat in de planning, helaas ging het maandag  (de minibee bij Miranda) niet door vanwege snotverkoudheid gepaard gaand met continue niesbuien. Zeer vermoeiend en bah onsmakelijk als je naast een snotneus ophalend persoon zou zitten, dus bleef ik thuis en dronk mokken vol gemberthee en ademde de lucht in die van een eucalyptus-olie aromalampje afkwam, en ging vroeg naar bed.
Woensdag was ik gelukkig verlost van het niezen en snotteren zodat het verantwoord was om naar het vervolg van de Beatrix Potter workshop te gaan. Het werd een masterclass genoemd, de verwachtingen waren dus hoog, vandaag gingen we het beleven.

Iedereen had de applique van de eend klaar en nu gingen we zien hoe ze het borduren en broderie perse had gedaan; de gebruikte borduursteken  waren voor velen gesneden koek, steelsteek, platsteek, Frans knoopje en bullionsteek. Dit liet ze zien toen we de koffie/thee met zalige kersenvlaai op hadden; we mochten daarna gelijk aan de slag om het eendenkopje te borduren. Het viel niet mee om (op haar advies) met een klein quiltnaaldje te borduren zonder de rand van het applicatiewerk te beschadigen, de onzichtbare steekjes waren nu plots wel zichtbaar. Ik heb later de snavel opnieuw gedaan met een andere naald, zie onderaan dit blogje.

De enkeling voor wie dit alles nieuw was zat er gelukkig met haar neus bovenop toen ze de steken heel fijntjes (als in klein) voordeed, helaas zat er bij het workshop materiaal geen uitleg van de gebruikte steken. “Lang leve internet met tutorials op YouTube” riepen we om de dames met grote vraagtekens in de ogen gerust te stellen, klik hier om tekeningen van veel steken met de namen te zien, en dan kan je gericht op YouTube een tutorial zoeken als je dit wilt. Maar we mochten zoveel foto’s van de quilt maken als we wilden, zei de docent, dus zo konden we later ook zien hoe wat gedaan werd.

Na de lunch kregen we uitleg over het broderie perse, ik had thuis al een paar bloempjes uitgeknipt, ik had op de quilt gezien dat ze de randen met needleturn applique deed. Dit viooltjesstof is volgens mij al heel oud, het is ook erg dun en rafelt snel, brrr, niet fijn om mee te werken, maar wie a zegt moet ook b zeggen. Ik zal de andere bloemen met stijfselspray bewerken zodat dit wat minder rafelt, en ga de naad breder laten.
 
Corrie’s werk was heel origineel, ze ging Jeremia op het rugpand van een jeansbloes naaien en had de rand lekker pittig gemaakt, de lichte ondergrond wat buiten de rondjes valt knipt ze uiteraard weg, 

Ik vond het een vermoeiende workshop vanwege het vele praten van de lesgeefster over privézaken, ook al zat ik deze keer een eind van haar vandaan. De vorige keer zat ik naast haar, haar wel en vooral haar wee aan te horen, en toen de dame rechts van mij er een schepje bovenop deed,  vroeg ik hardop of ze alsjeblieft wilden stoppen met hun ellende te spuien, en dat hielp wat betreft de depri verhalen. Het vele gepraat en aandacht vragen (kijk eens wat een leuke foto’s op mijn mobieltje) bleef. Jeetje, Ik probeerde me te focussen op het handwerken, en wilde vooral ook beleefd blijven. In mijn vorige blog schreef ik hier niet over, ik dacht dat dit de onervarenheid van de lesgeefster was, en dat ze de volgende keer wel proffesioneler zou zijn.  Helaas mocht dit niet zo zijn. Ik dacht dat ik de enige was die zich hieraan stoorde, maar achteraf hoorde ik deze klacht van bijna iedereen.

Ze hoorde graag verbeteringspunten die ze mee kon nemen naar de volgende workshops, zei ze op beide lesdagen. En ik ben daar dan niet te beroerd voor. Hoe dat uitpakte? Hmmm,  ze bedoelde verbeteringspunten in het lesmateriaal en niet op haar gedrag, tja, zeg dat dan gelijk.

Thuisgekomen heb ik verder gewerkt aan Jeremia, niet alle contouren worden met zwart garen geborduurd, op het sjaaltje komen donker zalmkleurige lijnen, en in het hoedje meerdere tinten blauw.

Ter afsluiting van dit blogje kan je hier van Brigitte horen hoe zwaar haar leven is.