Dinsdag avond was het weer zover, de twee maandelijkse bee in Heerle, het was gezellig, er viel genoeg te snoepen,

En te bewonderen, zoals deze gehaakte plaid van Tilly

Allemaal verschillende motieven
 De achterkant 




We bleven er naar kijken,

Maar wacht, er was nog meer te zien ☺️ Lorene, hier in het midden

had al een paar blokken klaar van haar Snail’s Trail

Jeanne was met haar paperpiecing werkje bezig. Marianne (hier links naast Emy)

was met haar Simple Life stitchery bezig

Terwijl Emy een Stonefield blokje maakte

Franka (rechtsonder in beeld iets aan het opzoeken op haar mobieltje)

ontdekte in een klein randje in haar borduurwerk een kleurverschil waar geen kleurverschil mocht zitten (hetzelfde dmc nummer maar een ander verfbad), en moest een stukje uithalen.

Janny heb ik weer niet op de foto gezet, jee, ze was heerlijk zen bezig met gestempelde tekeningen (van Stampin’ up) in te kleuren voor een volgend project. Ze maakt prachtige kaarten, doosjes en cadeauverpakkingen, hier geeft ze ook workshops in;  de volgende keer zal ik hier wat foto’s van maken, maar je kunt ook op haar website kijken, klik hier.
Ik zat op het gemakje te borduren, ook met The Simple Life quilt,

En ik ben nog steeds aan het hondje bezig

de hartjes (of zijn het worteltjes?) en het bloempje op de punt van de muts heb ik gedaan, voor de rest gewoon lekker wat aangekeuteld, rondlopen, kletsen, lapjes aaien, stukje gevulde speculaas gegeten en veel thee gedronken ☺️ De enige die op de tijd lette was de man van Marianne die opeens binnen stond, hij was na tien minuten in de auto wachten toch wel benieuwd waar zijn wederhelft bleef.

Op weg naar huis vroeg ik me af of er in het dorp Heerle bij de kerk een Pokemon gym zou zijn, en dus reed ik het landweggetje op, met de kerktoren als navigatie. Ik parkeerde de auto naast de kerk, pakte mijn mobieltje erbij, en zag dat er twee stops en een blauwe gym waren waar ik stond, joepie. Ja joepie, ik moest namelijk nog een Pokémon in een gym zetten voor de nacht om coins te verdienen.

Ik meende de weg terug wel te vinden zonder het navigatiesysteem aan te zetten, maar zag na vijf minuten rijden opeens het bordje Wouw voor me opdoemen, verkeerde afslag genomen ?. Nou ja, vanaf daar wist ik wel de weg naar huis, maar nu ik er toch was zou het raar zijn als ik niet keek of er hier ook een paar stops en gyms waren. Ik parkeerde bij een pleintje vlakbij een kerk en bij het aanzetten van mijn Pokémon app schrok ik me rot, drie gyms en vier stops, en toen ik na deze allemaal te hebben bezocht zonder een stap uit de auto te hebben gezet, en een stukje verderop in het dorp weer even mijn mobieltje checkte, kon ik mijn lol weer op. Tot twee keer aan toe zei ik tegen mezelf: “Na deze stop ga ik naar huis!”, en 50 minuten na vertrek bij de bee stapte ik thuis de auto uit. Ooooh, normaal doe ik er iets meer dan tien minuten over. DH moest lachen: ”Jij bent niet rechtstreeks naar huis gegaan, foei.”, maar gelukkig vond ik bij het opstaan een grote chocoladeletter in mijn schoen, zo stout was ik dan toch ook niet geweest ?