Naast de veranda stond ook een buxusheg, niet zo’n lange maar wel flink hoog,

en ook hier zat de buxusrups zich tegoed te doen aan de blaadjes, en omdat ik niet wilde dat dit een kraamkamer werd voor honderden motjes, ging ik zondagmiddag hiermee aan de slag. Eerst een flink stuk inkorten, en daarna wilde ik met een schep de planten uitgraven, maar zover ben ik niet gekomen. Ik hoorde opeens hommels zoemen toen ik aan de eerste plant bezig was,

bij de witte cirkel hadden ze hun nest. en ze klonken niet vrolijk:

ze kwamen van tussen de laag bladeren op de grond onder de voorste buxusstruik.
Ik wilde ze niet boos maken en ben even gestopt met snoeien, twee uur later was het rustig en kon ik voorzichtig verder gaan, ik heb de kale buxus een beetje afgedekt tegen de warmte van de zon

de takken met blad en poppen heb ik in zakken gestopt, de hommels bleven deze keer rustig,af en toe zag ik er eentje in en uit vliegen.

Ik zal zien wat ik met het nest doe, de buxus graaf ik in ieder geval nog niet uit, de hommels schijnen zo’n nest maar tijdelijk te bewonen, zelden bewonen ze het nest een tweede jaar. Op de koningin na overleeft het volk de winter niet, de koningin overwintert volgevreten op een beschutte plek, meer hierover kan je hier lezen. 
De houten kist met zwart folie die achter de buxus stond is een egelhuis, de katten zitten er graag op.

Ik tilde het deksel even op om te zien of er gebruik van gemaakt was afgelopen winter, volgens mij dus wel gezien de rommel in de gang, maar omdat ik met blote handen niet in het nestmateriaal (krantensnippers) wilde rommelen heb ik het maar met rust gelaten, ik zal het binnenkort wel met handschoenen aan voorzichtig checken en dan schoonmaken. Zo zag de binnenkant er uit dec 2016 toen in hem net gemaakt had, de hal heeft schotjes waar een egel langs kan, het zorgt ook voor minder tocht. Het huis staat op korte pootjes los van de grond en staat op stoeptegels, egels hebben een hekel aan een vochtig huis, het zijn net mensen.