Titelstress. In mijn hoofd heb ik al op een rijtje waar ik over wil bloggen, maar die verrekte titels van elk blogje maken dat ik elke keer weer minutenlang naar een leeg balkje zit te staren, wachtend op inspiratie. Vandaar dat dit blogje zonnige donderdag heet, zo zonnig dat ik de gordijnen dicht wil trekken, niet om de zon buiten te houden, maar zodat ik de vieze ramen niet kan zien. Ik zal me maar focuses op andere zaken, zoals Puk die heel ondeugend bijna alle bloesem van de prunus takken heeft afgeslagen en nu zijn zinnen op andere blaadjes heeft gezet. Hier kijkt hij op van mijn “Uh!”, maar is er niet echt van onder de indruk. Pas als ik opsta laat hij de bos met rust.

Jon wilt er uit

Mijn lief zou deze week aan de chemo zitten, maar bloeduitslag van maandag liet zien dat de leuco’s te laag zijn, dus net als de vorige keer is het met een week uitgesteld. Lag in de lijn der verwachtingen, aldus de longarts, maar je hoopt toch dat het doorgaat. We reden met een katergevoel naar huis, de finishlijn-banner was al in het zicht maar was plots verplaatst naar een paar kilometer verderop.
Het kater gevoel duurde toch wel een paar dagen, de oorlog in Oekraïne helpt ook niet echt, wat een ellende daar, elke morgen moet ik even moed verzamelen om het journaal aan te zetten; wat hebben de Russen vannacht verwoest aan levens en steden.

Ik probeer mijn afleiding te vinden met de borduurtjes van CrabappleHill studio, ze zijn op een na allemaal klaar,

tekst borduren is niet mijn meest favoriete bezigheid, maar ik zal volharden.

Nu deze nog

En dan nog zien wat ik ermee ga doen.

Toen ik maandagmiddag afrekende bij de supermarkt kreeg ik een doos cadeau, de caissière legde het in mijn boodschappentas, en ik dacht dat het een doos koekjes was of zo, altijd lekker. Toen ik de tas in de auto zette zag ik dat het een doos mini Cornetto’s was, huh, net nu ik express niks van diepvriesproducten had gekocht omdat ik nog naar de slager moest. Ik stopte de doos onderin de tas zodat het opwarmen niet te snel zou gaan en haastte me naar de slager, waar ik de enige klant was en dus snel weer klaar was. Ik moest aan de dubbelzinnige carnavals tekst “Lekker duurt maar ene vinger lang” denken toen ik de volgende ochtend (laatste carnavals dag) een ijsje nam. Het was lekker, maar meer koek dan ijs.

Gisteren hoorde ik op de radio over de lange rijen bij de Corona teststraten en van carnavals vierders die massaal mekaar hadden aangestoken, maar ach, het was het wel waard. Ik moest gelijk aan jongste DD Suzanne en haar vriend denken, het zal toch niet. Helaas, slechts een avond gevierd en het niet laat gemaakt, en toch prijs; haar vriend kwam dinsdag ziek van werk thuis en ligt sindsdien op bed (net als zijn broer), moe en veel spierpijn, en positief getest dus. Suzanne heeft nergens last van, test zich dagelijks, slaapt beneden en gaat wel naar werk, maar houdt zoveel mogelijk afstand. Laten we hopen dat ze niet ziek wordt. 🍀

Puk is echt een ondeugend katertje, ik zag hem al eerder tikjes geven tegen de Girls day out quilt om deze te laten schommelen, maar gisteravond maakte hij het wel heel erg bont. Het wachten is op dat hij er in gaat klimmen, ik moet er niet aan denken 😱