Zaterdagmorgen, ik heb er zin in vandaag, zin om de DWR door te quilten, de achterkant van de Double Wedding Ring is gestreken en klaar om gebruikt te worden, het grote opspannen kan gaan beginnen! De latten zet ik eerst op maat en ik kijk of ze haaks staan,

en dan prik ik de korte kanten van de stof met punaises vast op de lat, met het midden van de stof ook op het midden van de latten waarop een papieren meetlatje zit, zodat ik ook goed kan zien waar het midden is. Gelukkig was de stof ruim genomen, want zie hoe scheef het is, het verval is ruim 15 cm. Ik prik daarna de zijkanten vast, en dan staat de stof strak gespannen, en kan de tussenvulling (wol) en de top er op.

en dan zet ik de boel vast met de Microstitch, zo om de 10 cm, en op de randen om de 5 cm. Punaises er uit, latten en klemmen opbergen, naaimachine op tafel en garen uitzoeken. Helaas had ik niet genoeg van de ‘perfecte kleur’, en moest ik naar Quiltshop Leur, waar ik weet dat ze deze Aurifill verkopen. Ik nam de andere top mee om te showen, en laat Monique daar nu een ‘perfecte’ achterkantstof voor hebben, groen gevlekt, beetje in dezelfde stijl als de voorkantstofjes, en met korting, dus helemaal happy!  En met ook nog een rol Heat-n-Bond Featherlite (soort vliesofix maar dan veel fijner voor de naaimachine) voor de Rose of Sharon rijd ik weer vrolijk naar huis. Een uur later zit ik te quilten, maar wat ging het zwaar opeens, en jawel, wie was er op de quilt gaan liggen terwijl ik even niet op zat te letten? Meneer Zopje.
 
Hij ligt ook zo graag vlak bij me, dus ik neem het hem niet kwalijk; ik bood hem een alternatief aan, diep beledigd stapte hij over en ging met zijn rug naar me toe liggen.

Ik naaide eerst in de ditch rond de lichte delen, en tekende daarna in het midden met de blauwe stift een cirkel en ging met een voorbeeld van deze website van Karen Walker naast me aan de gang, ik teken het liefst zo min mogelijk op de stof.

en terwijl ik al helemaal happy mijn vorderingen op facebook wilde laten zien, zag ik dat ik aldaar iets had gewonnen bij het raadsel van Marion Duitsman, en toen ik dat las gaf ik een gil.

Gelijk kwamen de kinderen kijken wat er aan de hand was, denkend dat ik in de quilt had geknipt of zo “want het klonk zo dramatisch”. Haha, nee, ik was gewoon heel blij verrast. Na hhet avondeten begon ik vol goede moed aan de 2e krans (rechts op de foto), maar ojee, dat viel niet mee, ik weet niet hoe het kwam, maar ik zat niet goed op te letten, en na het maken van deze foto heb ik een stukje van die gekke veren uitgehaald en opnieuw gedaan, het leek wel of ik dronken was!

Ik denk toch dat ik het op de stof ga tekenen,  eerst maar een mal maken, want ook al hoeft het niet perfect te zijn, een beetje gelijkmatig is wel mooier. En ik moet iets meer van de rand af blijven met de veren, en steeds 4 kleine veren tussen de lange ‘hoekveren’, en allemaal ongeveer even dik, en niet een schrale hans naast een dikke bep. Kortom: heel veel oefenen!