Ik liep vanmorgen de kamer in en trof Witje in dromenland aan, wat ligt hij er lekker bij zo met dat pootje onder zijn kopje.

En toen eergisteren het zonnetje nog even lekker scheen en ik wat onkruid aan het wieden was, kwam ik hem ook op een onverwachte plek tegen: onder de rozen tegen het buxushaagje.

Ik ben benieuwd of Zipje morgen zijn stem weer terug heeft; gisteravond klonk het al schorrig volgens Evelien, en vanmiddag kwam er helemaal niks meer uit zijn keel terwijl hij wel wilde terugkletsen toen ik hem begroette toen ik hem op bed zag liggen. Zo raar, een stille Zipje.