Verslagenheid hier in huis nadat we vanavond te horen kregen dat Jan (partner van Perry z’n broer Cor) lymfeklierkanker heeft, niet te genezen. Onvoorstelbaar! Het kwam bij de kinderen hard aan, maar bij Suzanne helemaal; compleet overstuur zat ze eerst bij mij op schoot te huilen, en later toen ze haar computer ging afsluiten trof ik haar huilend op haar bed aan. Tussen het gesnotter en uithalen door merkte ik dat ze mijn ziekzijn van 1½ jaar geleden aan het herbeleven was, toen was ze nog net te jong om het helemaal te beseffen; die klap kwam nu dus.

Maar zo kan je een kind niet naar bed laten gaan, en dus liet ik ze zien waar ik in de naaikamer mee bezig was en wat het moest worden, met de vraag of ze me even wilde helpen. Ze is bijna een uur bezig geweest, eerst nog wat nasnikkend, maar al gauw stond ze vol enthousiasme lapjes te schikken op de designwall. En toen ze naar bed ging was ze over de ergste schrik heen. Morgenochtend bel ik even haar juf om te vertellen wat er aan de hand is, grote kans dat ze morgen in de klas heel erg stil is. Suzanne en stil, dat kan niet.

Hier zijn de blokken in wording te zien, het wordt een quiltje voor de kleuterklas op Suzanne’s school, ze spelen daar met vodden van dekens in de speelhoek. De groene zandloperblokken komen zo over de hele quilt verdeeld, morgen zal ik wel een foto met vordering laten zien.