Na de bloedhitte van 32ºC eindelijk koelte, hoewel het afgelopen nacht nog zweten was onder het laken. Ik lag er de meeste tijd trouwens boven. Rond 1 uur wakker geworden van stortregen en onweer en bliksem, heerlijk geluid! De thermometer gaf 14 ºC aan vanmorgen en het was heerlijk om in de tuin te lopen. De watermeter gaf maar 5 mm aan van de bui van vannacht.

Mijn wenkbrauwen beginnen lekker te groeien, de stoppeltjes zijn nu 1 cm lang en het begint al weer ergens op te lijken. Mijn benen kan ik ook weer eerdaags scheren, ware het niet dat ik dat nooit deed dus waarom zou ik het nu wel doen. En de eerste donkere snorharen heb ik er ook weer uit mogen trekken, dat had van mij weg mogen blijven. Mijn smaak begint weer terug te komen, hoewel mijn tong nog wel aanvoelt alsof ik hem net heb verbrand aan de hete thee.Verder voel ik me gesloopt, de warmte en slecht slapen van afgelopen nachten begint me op te breken. Overdag lijk ik een hele vent maar ik merkte dat ik geen 200 meter kan lopen zonder bek af te zijn. En dan loop ik niet echt door. Het zal wel komen, ik wil te snel ook weer dat alles terug naar het normale gaat. Nog een beetje last van mijn keel en een kriebelhoest, ook dat zal mijn conditie ondermijnen vrees ik.

Suzannes school hield vanmorgen een sponsorloop en Suzanne zou om kwart voor 11 haar 7 rondjes rennen. Er was een parcours afgezet rond de straten rond de school en ik schat dat dit zo’n 300 meter per ronde is. De ouders was gevraagd te komen kijken om ze aan temoedigen en natuurlijk ging ik ook. Bij school en ook op weg naar huis met een heel stel dames gepraat die net op de hoogte waren van mijn ziek zijn. Het valt nu natuurlijk ook meer op omdat ik geen pruik draag.  Daar sta ik dan, opeens weer iedereen het verhaal te doen over hoe en wat en wanneer. En elke keer als Suzanne langs kwam rennen zwaaide ik en grijnsde ze terug. Elke ronde werd ze roder en vermoeider, op het laatst wisselde ze rennen af met lopen, net als vele andere kinderen. Toen ik om kwart voor 12 thuis kwam moest ik even plat, ik trilde van vermoeidheid en zag vlekken en toen ik een half uur later lekker naar bed ging voor mijn middagdutje viel ik gelijk als een blok in slaap tot 3 uur.

De eerste proefwerkdag voor Tim en Evelien zit erop, het was wel meegevallen hoewel Tim voor techniek geen hoog punt verwacht; hij wist haast niks in te vullen.

Mijn auto staat op de acculader; ik wilde vanmiddag weg om snel wat te eten te halen toen ik merkte dat de accu leeg was. Geen idee hoe dat komt, gisteren deed hij het nog gewoon en ik kan me niet voorstellen dat ik ergens een lampje aan heb gelaten. Morgen even goed nakijken en anders naar de garage ermee. We hebben lekker brood gegeten vanavond, kan geen kwaad en ik had nog beleg zat.