Vanaf 9 uur vanmorgen staat de schuifpui open en loopt Sherlock al die tijd in en uit, even de basis checken, een snelle hap in de keuken halen en dan weer op ontdekking naar buiten. Halverwege de ochtend zet ik het plankje weer in het gat van de schuifpui, het is een beetje te fris aan het worden binnen. Het plastic tochtflapje heb ik voorlopig omhoog geklapt en vastgeplakt met duktape om Sherlock niet te veel af te schrikken. Jon laat zien dat het niet eng is

Voor zover ik het heb gezien zit hij voornamelijk in de tuin, even zag ik hem onder de heg door naar de oprit van de achterburen lopen, maar toen hij fietsers hoorde aankomen rende hij snel weer naar binnen. Gelukkig maar.

Jon komt na een paar uur weer naar binnen voor zijn middag dutje, dit is vaste prik voor hem en Sherlock weet nog niet wat hij hiervan moet vinden. Hij doet Jon in alles graag na, maar hij is nog niet moe. Beetje voor de tv hangen,

naar buiten durft hij niet;  hij hoort dat iemand achter met een bladblazer aan de slag is gegaan. Het jankerige geluid van gepulseerd gas geven is eng, de schuifpui gaat dan ook dicht, beter ook, want na de lunch wil ik het gras maaien en dan wil ik Sherlock even binnen hebben. Na wat heen en weer lopen verdwijnt hij naar boven, toch maar even een dutje doen?

Heerlijk dat de schuifpui weer wat verder open kan staan en we niet meer zo angstvallig het boefje in de gaten moeten houden als we in en uit lopen.  Ik krijg regelmatig tips van lezers die van een nestje zwarte kittens weten, of het iets voor mij is. Na lang beraad (in mijn eentje) hebben we (ik dus) besloten dat er voorlopig geen katten bijkomen. Het gaat goed tussen Jon en Sherlock, en met meer nieuwe katten erbij is het weer afwachten hoe het gaat lopen. Koester wat je hebt en stop verlangen naar meer, want meer is niet altijd beter.

De mini-sering bloeit voor de tweede keer dit jaar, dit doet hij elk jaar wel maar nog nooit eerder zat hij zo vol met bloemen; ik had hem na de eerste bloei gesnoeid, zou dit de herbloei hebben gestimuleerd?