Mijn dag begon al lekker vroeg, om 5 over 8 reed ik al op de snelweg en mocht aanschuiven aan een file, ik was Roosendaal koud uit! Op de radio hoorde ik dat er bij Bergen op Zoom ergens een ongeluk was gebeurd, gelukkig was dit niet de file waar ik in stond. Na 25 minuten stilstaan en aanschuiven mocht ik hem even op zijn staart trappen om na nog geen 2 minuten (want zo lang duurde het liedje op de radio) achter de volgende file aan te sluiten, he  gezellig zo met z’n allen, ik miste enkel een bakje koffie.  40 minuten later waren we toch al een kilometer of 3 opgeschoven, Roosendaal lag nu achter me, afslag Heerle kwam in zicht.

Een uur later dan verwacht kwam ik op Hoek aan, ik had gistermiddag via Marktplaats een combi-magnetron op de kop weten te tikken voor mijn ouders; hun oven had eergisteren de geest gegeven en wie moest nu de tulbanden bakken voor Kerstmis? Zolang ik ’t me kan kan heugen bakt mijn moeder ze elk jaar voor de hele familie, en een kapotte oven zou roet in het eten gooien? Dacht het niet. Toen ik een uur later weer de deur uit ging was de combi-magnetron al geïnstalleerd en uitgetest, hij doet het goed en is kinderlijk eenvoudig te bedienen, wat ook niet onbelangrijk is, de handleiding was ook heel duidelijk met plaatjes enzo. Kortom, missie geslaagd, tulbanden gered.

Alleen een beetje dom dat ik de 2 quilttopjes die ik mee had genomen om te showen (oa. de weefquilt) vergat mee terug te nemen, gelukkig komen mijn vader en broer ze zondag brengen, en dan heeft broer ook een stapel wisselhuisjes bij zich.

Kwart voor 12 was ik thuis, en in nog geen uur tijd heb ik de vlindervleugeltjes afgemaakt en op mijn stumpworkwerk gezet , om 1 uur zat ik alweer op de snelweg, geen tijd genomen om te eten.