Zit ik de hele dag thuis druk bezig te wezen om beter te worden, kom ik nog tijd tekort om in mijn weblog te schrijven! Gisteren was ik het van plan, maar toen kreeg ik een tip van de webloghelpdesk hoe ik mijn logs van vorig jaar op de menu (beginpagina) van mijn weblog zichtbaar kon krijgen (ik was ze kwijt). Het is me gelukt, je kan ze per maand zien staan, veel fijner zo. Maar ik zat er zo een uurtje mee te pielen en mijn ogen hadden het toen wel weer gehad met achter de pc werken. Alsof de harde schijf bij mij vol zit of zo, ik ga dan meer fouten maken of neem niks meer op.

Vanmorgen naar het ziekenhuis voor het hartonderzoek, met radioactief spul ingespoten en dan op een harde tafel onder een camera 15 minuten heel stil liggen. En dan pas ga je kriebelende neus voelen, of een jeukende wenkbrauw, vreselijk als je niet mag krabben. Ik ben maar gauw afleiding gaan zoeken, ben mijn buikademhaling gaan tellen, bij 60 zoiets sliep ik bijna. Ik kwam helemaal rozig gekleurd terug in de wachtkamer (waar Perry ook bijna in slaap was gevallen) en na een 10 minuten kregen we te horen dat het goed was en dat we konden gaan. De uitslag krijgen we morgenmiddag te horen, zo spannend allemaal; ik heb bijna dezelfde knoop in mijn buik als toen we zaten te wachten op de uitslag van het ‘hersenvocht’ (ik kan nou verdorie toch niet op de naam komen). Is mijn hart wel of niet verzwakt door de chemo.

Morgenochtend lekker een paar overhemden strijken en dan ga ik nog een paar sportende kippen opstrijken (niet op de overhemden, Perry ziet me al aankomen), dan heb ik als ik niet wil hexen wat anders nog te doen in het ziekenhuis vrijdag, als ik mijn chemoshotje weer krijg.

hier valt Zipje bijna van ons bed af LOL

nog een oude foto van Perry en Tim die een fikkie aan het stoken zijn.