In de loop der jaren -en vooral de 7 jaren dat we niet in ons huis woonden- was het grijze splitdeel tussen de grote bak en de buxus steeds smaller geworden. Bloesem en later blad van de Japanse kers kreeg de kans om te composteren, en samen met grond uit de bak nadat een plank was verrot, verwijderd en een nieuwe iets van een halve meter buiten de oorspronkelijke plaats was teruggezet, werd het er niet beter op. Zo zag het er een paar dagen geleden uit na het wieden.

De nieuwe plank heb ik diezelfde avond nog verwijderd,

wat een puinzooi

De kale plekken van de verwijderde dode struikjes heb ik gelijk opgevuld met nieuw spul

en de volgende dag ging ik verder aan de slag; split met grond, wortels en onkruiden afgegraven tot op het worteldoek,

en de rand weer opgezocht van de bak, daar waar het worteldoek een klein eindje nog opwipte, zelfs bedekt onder de grond.

Mijn kleine chearleader Loki hield me gezelschap

Het was een flinke klus, steeds niet meer dan één volle kolenschep vol op de zeef gooien, het mooie grond viel al zevend op het deksel van een opbergbak. In de zeef kon ik dan de onkruiden en wortels vissen die in de emmer verdwenen, en wat overbleef waren de steentjes, en zo kroop ik op Koningsdag de tuin door.

Pauzeren toen het begon te regenen,

even wat naaien om de tijd te doden tot het weer droog was,

om een paar uur later weer even wat te eten.

Na deze zalige tompouce ging ik door tot het hoekje bij de geel bloeiende Azalea (je ziet goed aan het stoffige kleurtje split tot hoe ver ik heb afgegraven)

en er voorbij, er zit nu weer ruimte tussen het polletje lampenpoetsers gras en de azalea, Jon en Arya lieten later merken dat ze het split rond de graspol niet waarderen, hier lagen ze graag en ze missen hun zachte bedje van mos en gras.

Zie hoe ver het onkruid de grinttuin was ingekropen, het is een taaie mat van wortels en grassen, en heel veel zaailingen van het knipneusje in het split, (licht groen/grijzig blad, bloeien met roze bloemen over een paar weken)

en ik ging door tot ik in de gaten kreeg dat ik al drie uur non- stop had gezeefd, mijn lijf begon te protesteren toen ik voor de zoveelste keer opstond om een lading gezeefde grond in de bak te gooien. Oei, het lopen ging wel erg zwaar, en dus ruimde ik al strompelend alles op, spoot de steentjes af en de grond nat voor de foto en ook om het fijne grond van plantjes af te spoelen die net op kwamen.  Een recht randje van iets donkergrijs zou het wel mooi af maken, zegt de neuroot in mij, maar ik laat de gedachte gelijk los, ik ga langs de hele rand de vrouwenmantels planten die her en der tussen de vaste planten groeien.
Maandag hoop ik de rest van de zijkant te kunnen doen, nog maar een metertje of twee, dat moet lukken.

Wonder boven wonder stond ik de volgende morgen soepeltjes op, beetje last van mijn polsen die stijf voelen, en mijn ringvinger die weer even massage en marteling nodig heeft om wat rechter te staan, ook dat komt wel goed.