De katten hebben 2 weken geleden al een druppel in de nek gekregen, en nu zou ik toch ook graag willen dat er voor de mensen ook zoiets was, -hoeft niet perse in de nek- om ons te beschermen tegen die akelige beesten! Vanmiddag was het weer raak, en hoewel de teek gelukkig niet op de huid maar op de broek zat, kreeg ik het toch Spaans benauwd bij de gedachten alleen al. Ik heb me in de hal helemaal gestript en alles uitgeschud, om zeker te zijn dat het er maar 1 was.

Ik had de bal van de kinderdagverblijf vanuit het plantsoen terug over het hek op hun terrein gegooid, en om dat te doen had ik me langs en tussen struiken en boompjes moeten wringen. Bij binnenkomst klopte ik mijn broek af en toen viel er gelijk een klein zwart spikkeltje op de grond, met pootjes, en het bleek dus een kleine teek te zijn. Nog geen minuut later was-ie dood, gestoofd onder een kokend hete vaatdoek, en deze heb ik -de teek, niet de vaatdoek- even laten zien aan de kleuterleidster van het kinderdagverblijf, zo van: "dit loopt er rond jullie speelplaats in de bosjes, en vast ook in de klimop wat tegen de hekken aan de zijkanten groeit."
Ze keek me wazig aan, het kind had volgens mij ook nog nooit een teek gezien, en toen ik zei dat ze ook gevaarlijke ziekten konden overbrengen, schrok ze wel. Ik hoop maar voor de kindjes dat ze het serieus neemt en actie onderneemt, want het is geen sinecure.
Vorige zomer heb ik 6 weken aan de antibiotica gezeten vanwege een hoogst irritante beet. Die beet is nog steeds zichtbaar en hij jeukt bij tijd en wijlen ook nog steeds!