Maandagavond en we zitten in de bioskoop in Breda, en zoals alle films van Quentin Tarantino stond ook deze stijf van de bloederige en shockerende scenes. Inglourious Basterds is een film die je toch wel moet zien, humor en spanning met een vette knipoog, terwijl het ook wel dramatische momenten bevat. Ik was mee voor de extra surround sound, zei Tim na afloop; op een moment waarop hij tegen z’n pa fluisterde dat ik zometeen vast heel erg zou schrikken, zat hij naar mij te kijken ipv naar de film -dit was de 2e keer dat hij naar deze film ging kijken- en inderdaad stelde ik niemand teleur, mijn gil galmde door de hele zaal, maar ik denk niet dat ik de enige was hoor. Gegniffel naast me, pfff. Wat een rotstreek van de schrijver, je zag het gewoon niet aankomen. Ik verklap niks, maar het einde is zoet, en de rol van Brat Pitt is geniaal, zo’n heerlijk vette Amerikaans accent, geweldig.