Het was een uur of vier in de nacht toen Loki miauwend de slaapkamer binnenliep, ze wilde naar buiten, maar het was zo lekker warm in bed en ik wilde er niet uit, en dat zei ik ook tegen haar; ze sprong op bed en ging ze hard spinnend bovenop mijn buik liggen en we vielen samen in slaap. Om zes uur vond ze het welletjes, sprong van het bed af en begon haar nageltjes in de zijkant van ons bed te zetten, aaargh, “laat dat Loki!”, maar ze zette door, dus hup uit bed en een blije Loki via de voordeur uitlaten. En ik dook weer snel het warme bed in, even tegen dh aan scharren om op te warmen, en toen weer snel op mijn eigen helft want dh was als een kachel! De volgende die op ons bed kwam was Jon, door Suzanne -die vroeg was opgestaan- uit de woonkamer vrijgelaten; hij lag tussen ons in en bleef maar kopjes geven tegen mijn hand tot hij tevreden in slaap viel, en ik ook voor eventjes, en toen was het tijd om op te staan. Arya lag lekker op haar toren toen ik later beneden was

Een drukke dag, nou ja, druk, viel wel mee.  Een beetje tuinieren, er lag veel blad op het pad voor en dat moest opgeruimd worden, de bladkorf zit nu tjokvol, maar dat zakt wel weer in. Ik moest ook nog even naar C&A, ze hebben daar lekkere flanellen shirts, en toen ik in de rij stond viel me de kleding van de twee vrouwen die voor mij stonden op vanwege een over de top kitserige bling bling gehalte. De ene vrouw zestigplusser, de andere eind dertig, moeder-dochter denk ik, hetzelfde geblondeerde kapsel, zelfde zonnebankhoofden, dezelfde make-up style, dezelfde kauwgum. Glitter in de haren, op het gezicht, meer juwelen met glitters aan het lijf dan menselijk mogelijk is, glitters in de gel nagels, jasje, handtas en laarsjes vol glinsterstof en glinsterstenen, maar dan…. vale spijkerbroeken met aan de voorkant overal rafelige scheuren van de schenen tot aan het kruis, en niet zomaar kleine scheuren maar flink open getrokken winkelhaken. Mode of valpartij?

Ze keken verveeld toe hoe de kassiere hun koopwaar opvouwde en in tassen stopte en het naar hun toeschuivend hun nog een goede dag toewenste. De dames draaiden zich zonder te bedanken of groeten om en liepen sjacherijnig kijkend weg, met zulke hoofden heb je geen pepperspray nodig. Ik legde de shirts op de toonbank en zei: “Jee wat een zuurpruimen waren dat zeg. Maar ik zou ook niet lachen als ik met zo’n kapotte broek de stad in moest gaan.” ? Helaas was het meer regel dan uitzondering, de onvriendelijkheid van de klanten, zei ze. Triest.
Snel naar huis, lekker werken aan de workshopquilt, een tussendoorfoto


ik heb nu bijna alle blokken klaar, nog twee te gaan