Ruim op en gij zult vinden, dat kan haast mijn lijfspreuk zijn, want het werkt wel! Ufo op foto hieronder is al 18 jaar oud.

Het begon allemaal gistermorgen, ik was al een beetje aan het sorteren wat ik wel en wat ik niet mee wilde nemen naar het komend quiltweekend in België, dat al vrijdagmorgen begint bij mij met de rit naar Hoek om mijn moeder op te halen. Laten we deze keer vooral de lange vingertaart niet vergeten, waarvoor we de vorige keer halverwege rechts om keert moesten maken, o o wat hebben we toen gelachen!

Ik wilde dus mijn bowtie mee nemen, en die ging in een zak (waar de gordijnen van Tim in zaten, handige transparante ophangzakken met rits) en natuurlijk ook de DP'(Dresden Plates) , die in een andere zak ging, netjes ritsje dicht. Maar ik bedacht me dat ik boven ergens…. vast nog wel iets van de DP had liggen, restjes waaraan ik de stoffenserie kon herkennen, voor het geval dat. Dus ik naar boven, diep zuchten, want waar te beginnen. Eerst maar alle tassen die op de grond stonden leeg ruimen, want dat waren spullen van projecten die van de woonkamer steeds weer naar de naaikamer gebracht werden door de kids als we een feestje hadden en de woonkamertafel leeg moest zijn. (daar zijn die feestjes wel goed voor hoor, je moet dan opruimen)

Elke tas was een aha-erlebnis,  dat was van die quilt, en ooh dat was van de pietenquilt voor Marjon, hoe zou het met haar zijn? En die restjes van de fibermailkaarten, goh, en ik wist niet dat ik daar ook nog scharen in had zitten. En garen. Jee, en daar is de vermiste mini inch-lat,  hehe, gelukkig ook weer terecht. Stoffen verdwenen netjes in de kasten en in de bakken, afval in de vuilniszak, heel veel lege plastic tasjes voor de kringloop, en zo spitte ik verder. In de laatste tas zat het folietje van de Lecien Sushi rol, die ik voor de DPtjes gebruik,  Tas na tas ging opgevouwen op de stapel, tot ik al niezend en proestend van de verkeerde stofsoort even een kopje koffie buiten ging drinken, het was ondertussen al 2 uur en mijn naaikamer zag er nog uit als een slagveld!

Zipje kwam even kroelen, de vogeltjes waren stil vanwege hoog in de lucht zwevende sperwer, en nadat de koffie op was, moest ik weer snel verder, want toen schoot me te binnen dat ik ook nog de strass stenen applicator van mijn moeder moest zoeken, en die was ik nog niet tegen gekomen.
De tafel werd ook aangepakt, de vuilnisbakzakken vulden zich alras met nog meer papier en plastic en kapot spul (waarom niet gelijk weggooien?), maar toen de tafel doorgespit was, was de applicator nog niet gevonden.  Wel had ik inmiddels al 3 tassen vol spul dat echt mee moet naar België, diep in mijn hart weet ik dat 2/3e deel onaangetast weer terug mee komt, maar ja, stel nou dat ik niet meer verder kom met de bowtie of DPtjes, dan moet ik toch wat, hè?

Met een onterecht gevoel van “zonde van mijn avond” bracht ik gisteravond door naast Suzanne op school, informatie over Havo4 en 5, er verandert elke keer wel weer iets in het systeem, als ouder is het toch wel goed om het uit de horses mouth te horen. En dan zie je je dochter wat wegkijken, als de mentor het heeft over “info voortaan via email versturen naar de ouders vanwege het te laat of niet afgeven van infopapieren “door de scholieren aan de ouders; dat van gisteravond wist ik dus ook pas 24 uur, terwijl ze het al in de eerste week van  September in bezit had. Het kan erger hoor Suzanne, ik vond bij het opruimen van Tims kamer formulieren die wij 2 jaar geleden al ondertekend hadden moeten inleveren, voor infoavond. Ahum.

Vannacht lag ik na te denken bij gebrek aan wat anders slaap over waar die applicator nou toch kon wezen, en eindelijk vond ik hem net na de middag, netjes in het snoer gewikkeld in de kast, in een doosje. Gelukkig, dan kan mijn moeder eindelijk de siersteentjes op haar kattenquiltje plakken, die ze wilt showen in België.

Foto’s van de opgeruimde kamer, voor velen van jullie vast nog een slagveld van de eerste orde, maar ik ben al behoorlijk happy! De vloer is lekker leeg en voordat ik de foto’s nam zag ik die verhuisdoos (onder het paarse lapje bont) pas goed staan,  goh, wat zou daar nou inzitten.

Jeetje dat is waar ook, hier ben ik aan begonnen na de sampler, helemaal zonder hulp van docent gewoon aan de slag gegaan met malletjes tekenen, op lapjes omtrekken, en bij de quiltwinkel van Wil Swart (toen nog in de winkelstraat in Roosendaal tegenover die kinderkledingwinkel waar de mevrouw op bestelling kleren maakt en ook veel stof verkoopt (maar duur)) bij Wil kocht ik toen op haar advies de 2 roze-aubergine rode effen stoffen voor de rust, nadat ik eerst mijn lapjes had laten zien.

Goh die Wil, haar huis met rieten dak was 6 of 7 jaar geleden afgebrand, heel veel quilts en alle borduurwerken van haarzelf en haar moeder verloren gegaan, wat was dat een drama toen. Ik heb toen met de meiden van de yahoo!quiltgroep een inzameling gehouden van allemaal quiltspul, zodat ze in haar huurwoning toch weer wat kon doen, ter verwerking, tassen vol lapjes, tijdschriften en naaigerei afgeleverd. Op dat moment kon ze niet veel uitbrengen van de ontroering, zo overdonderd als ze was, later vertelde ze dat dit haar heel veel goed had gedaan.
We dwalen af.

Allemaal restjes van kinderkleren en eigen kleren, dus er zit wel hier en daar niet helemaal 100% katoen bij. In de doos in het zakje zitten nog heel veel stukjes al geknipt, genummerd en klaar om aan te beginnen, zal ik dan toch deze bij mijn stoel zetten, dat ik hier in de avonduurtjes af en toe in kan prikken? Elke ring meet 33 cm, best wel klein, ik zou het nu dus anders aanpakken, maar ja, zonde om er niks mee te doen, toch?.
Ik huppel zo nog even naar de Hema, om een paar pakjes vlieseline te halen, waarop ik de DPtjs kan gaan stikken (leg later wel uit hoe en wat, en vooral waarom), en ik denk dat ik gelijk even foto’s bij de 1 uur service (bestaat die nog wel?) laat afdrukkken van mijn laatste 6 jaar affo’s, voor in het albumpje om mee te nemen.
Nog een paar dingen inpakken, boodschapjes doen voor het thuisfront, en dan hopelijk lekker relaxed de avond ingaan en op tijd naar bed. Ik zal heel veel foto’s maken, en ben zondagavond alweer thuis. Jullie ook allemaal een fijn weekend!
Oja, bevalt het grotere lettertype goed van deze blog? En de DPtjes aan de zijkant, is het niet te onrustig voor de ogen? Ik hoorde van Melody dat ik wel mag bloggen op weblog, maar dat de kans er in zit, dat ik die laatst toegevoegde blogjes en veranderde instellingen later toch kwijt kan raken, dus blijf ik nog even hier stereobloggen.