Mijn grote hulp in de tuin heeft de rotstuin opgeruimd, helemaal weg. Dit ging niet helemaal vanzelf; toen wij hier kwamen wonen, 10 jaar geleden, vroeg ik mijn DH een gat te graven van 2 meter lang en 1 meter breed en ongeveer een meter diep, naast het tuinpad.Hij schrok, dacht dat het een graf ging worden, maar nee, daar moest een rotstuin komen. We hadden zoveel bakstenen over, dat ik dacht dat dit perfect zou zijn om het gat met de stenen te vullen; vang je 2 vliegen in 1 klap: goede drainage en foetsie stenen. Het gat werd een halve meter diep zoiets (toen was hij het zat), en ik liet de stenen door de kids brengen (in het kiepwagentje en bakfietsje van zoon, die toen 3 was en oudste en toen nog enige dochter was 4) Kinderarbeid, maar ze vonden het leuk. Het gat was snel vol, tussen de stenen had ik ook af en toe wat tuingrond gedaan, en het werd uiteindelijk een 30 cm hoge heuvel en daar rondom kwamen de lavastenen, restant van de vijver. Bij het tuincentrum een tray vetplanten en rotstuinplantjes gekocht en wat zag het er leuk uit het jaar er op.  En zo zag je het elk jaar groeien en bloeien, er werd een 10 cm hoog conifeertje middenin gezet, uit een kerststukje, en dat bleef ook leven. Eerverleden jaar kocht ik voor dat tuintje een heel lief veerachtig plantje, heel feeëriek zag het er uit, als een takje knakte kwam er witachtig sap uit, waar mijn huid niet blij mee was, maar ach, zo’n schattig plantje, dus hij mocht blijven. Wat een spijt ik daar van heb gehad. Het bleek een monster! In 2 jaar tijd heeft het de hele rotstuin overgenomen, hoe meer je het eruit probeert te trekken, hoe sneller en uitbundiger het terugkomt, tot in het grasveld aan toe. Dus zei ik gisteren tegen de tuinman dat ik erover zat te denken de rotstuin deze herfst op te ruimen.Stap ik om half 9 naar buiten om de was op te hangen, staat de tuinman tot zijn oksels in het groen alles uit de rotstuin te halen met riek en schep. Alleen de 2½ meter hoge conifeer mocht blijven staan. Ik zei nog dat hij het alleen maar vlak hoef te maken, maar ja, een tuinman van de oude garde, die wilt het dan wel goed kunnen omspitten. Overal waar hij stak, stuitte hij op stenen. Kruiwagens vol met stenen heeft hij afgevoerd, zijn hoofd schuddend. Toen ik hem later zijn koffie kwam brengen was hij net klaar, alles keurig geveegd, omgespit en aangeharkt tot gras niveau.  Toen hij zat uit te puffen wilde hij wel even weten wiens zalig idee dat was van de stenen. Zipje en Zopje vonden het wel spijtig dat de beplanting daar weg was; het was een walhalla van kleine kikkertjes, die nu tussen de andere planten bij de heg zitten, maar wat was die losse grond lekker om in te rollen en zo warm. Ik hoorde ze het haast zeggen. Toen ik net nog buiten was om de lekkere buitenlucht op te snuiven (kamperfoelie!)  schoot Zopje de conifeer in, gek beest. En zo meteen weer op mijn frisse beddengoed liggen? Dacht het niet.Het summum van genot (afgezien van seks en tiramisu) is gaan liggen tussen schone lakens die buiten zijn gedroogd! Zalig!