Vanmorgen ben ik met een vermoedelijke Thor in een zak naar de dierenkliniek gefietst, een assistente kon door de zak heen ter hoogte van de schouder met de scanner de chip lezen, en zo hebben we nu zekerheid, we hebben Thor weer thuis. We hebben hem vanmiddag begraven in de tuin, vlak naast Witje (die ligt links van Cupido),

en het poezenbeeldje wat op zijn graf staat is precies zoals Thor er altijd bij lag, en hij zat er ook vaak naast.


Verdrietig dat Thor -die slechts 1 jaar en 1 maand mocht worden- echt dood is, maar nu we zeker weten dat hij het is, hebben we ook rust dat we niet meer hoeven te zoeken of met vragen blijven zitten. Iedereen heet erg bedankt voor het meeleven afgelopen tijd, het gaf veel steun, ook bij de rest van het gezin.
Wat een boef was het, wat hebben we genoten van hem, en wat zal zijn zusje hem missen, want ze waren altijd samen (Loki is met de grote rondere ogen)

de eerste tijd moesten Zipje en Zopje er niet veel van hebben, en ze waren blij dat de jonkies nog niet naar buiten mochten, want daar waren hun staarten pas veilig.

Thor was er altijd als de kippen bij als er lapjes op tafel kwamen, en wilde graag meehelpen

slapen overdag, en buitenspelen als de avond viel.

Dag lieve Thor, we hadden je zo graag oud zien worden, het mocht niet zo zijn.