Schitterend zoals de wereld er gistermorgen uit zag, de takken nog dikker bedekt met rijp en terwijl het zonnetje zijn best deed staken de donkere takken heel mooi af tegen al dat wits, sprookjesachtig gewoon. Maar ik val in herhaling vrees ik. Ik zat bij de kapper toen ik me bedacht dat de zon al het ijs zal doen smelten en ik had nog geen foto van de dikkere rijplaag gemaakt, dus belde ik Evelien of ze dit even voor me wilde doen. Vanuit haar kamer -dus vanachter het glas- heeft ze een paar foto’s gemaakt, en ook vanaf de overloop. Dit is dus haar uitzicht vanaf het zijraam (rijp1 en 3) en dit vanaf haar ‘achterraam’ (rijp4)

Toen liep ze op blote voetten en met rode vest naar de overloop waar ze deze foto nam van onze oprit, je ziet ook het kinderdagverblijf 

In de zomer is hier haast niks van te zien. 2 uur na het maken van deze foto’s was het meeste al gesmolten, zonde. Ik had zo gehoopt op een witte kerst.

Gisteravond zijn we naar Riverdance gegaan in Amsterdam, in de Heineken Music Hall; het was ideaal met parkeren en we stonden gelijk bij het uitlopen van de garage op de stoep van de evenementenhal. Veel mensen hielden hun jas aan met het naar binnen gaan van de zaal, wat we vreemd vonden. Maar later niet, het was aan het gangpad ijskoud! Perry had de kaartjes al in April zoiets gekocht, en om te zorgen dat de kinderen er optimaal van konden genieten had hij diep in de buidel getast en zaten we op rij 7, stoel 7 t/m 11.

Nou, beter kan je toch niet zitten zou je denken. Ha! Mis! Ik gok zo tot rij 15 dat alles op 1 hoogte zat, dus je keek tegen achterhoofden aan. Stoelnummering begon al met 7, dus zat ik aan de rand vlak bij de uitgang van de zaal (lekker veel licht van de nooduitgangbordjes) en moest de hele tijd schuin naar links kijken om het te kunnen zien. Wat ik zag waren de dansers vanaf borsthoogte, als ze hupjes en sprongen maakte zag ik soms zelfs een knie of voet. Is niet zo erg, maar bij tapdansen gaat het toch om het voetwerk? Plus ik zag maar hooguit 2 a 3 dansers terwijl het voor het mooie om de hele groep gaat, het synchrome wil je zien. Achter ons (ik zat naast Tim die ook bar weinig zag) zaten 3 niet zulke snuggere Amsterdammers, niet dat dit me normaal stoort, maar ze lieten het zo blijken! Hardop vertalend en steeds commentaar gevend op wat ging komen; 1x siste ik een "ssstt" naar achteren, wat even later gevolgd werd door nog een "ssstt" van achter hun, maar het mocht niet helpen. Gelukkig vonden de kinderen het wel leuk, en kon ik nog teren op de Ahoy-Riverdance van jaren geleden. We zaten ver (en hoog) van het podium af en hadden een heel mooi zicht op alles.

Paul zingt voor de koningin.