Vrijdagochtend half 9, de auto is gepakt en gezakt om richting Hoek te vertrekken en ik aai Zipje nog even over zijn bolletje voordat ik hem naar buiten ga zetten, maar hij begint flink te grommen. Alarmbellen rinkelen, want Zipje gromt nooit. Nader inspectie toont een dik oorschelp en ik bel gelijk de dierenkliniek voor een afspraak, half 11 kan ik terecht, helaas niet eerder. Zuchtend neem ik een kopje koffie en bel mijn moeder, dat we niet op tijd voor de lunch in Poperingen kunnen zijn. Ik bel ook Yvonne, zodat ze op de hoogte zijn van onze afwezigheid om 12 uur. Ik ben een beetje teleurgesteld maar plichten gaan voor pleziertjes. Zipje blijkt een flink abces te hebben van ws een gevecht, het barst al open bij onderzoek en al grommend laat Zipje het schoonmaken toe. Of antibiotica geven een probleem zal zijn de komende week, vraag de dierenarts. Ja dus, Zipje hoeft maar 1 keer zijn tandjes te laten zien en het thuisfront laat hem al gelijk los, stelletje watjes… Dus krijgt Zipje een langwerkende antibiotica-shot en om half 11 rijd ik richting Hoek, om half 2 staan we in Poperingen voor de bee.

Ik kan boekwerk schrijven over het daarop volgend quiltweekend in een vakantiehuisje in Westouter, dat tegen de Franse grens aan ligt , maar ik doe het niet. Het was er heel gezellig, een leuke groep van 24(?) vrouwen en 1 man die samen met een jonge dame voor ons eten zorgde.  De hele dag quilten, kletsen, elkaars werk bewonderen, quiltspulletjes kopen bij het winkeltje van Babette en vrij redelijk op tijd slapen onderin een hoogslaper. Slapen op mijn meegebracht matje van Ikea is heel goed bevallen! Ik had eigenlijk voor te testen ook een nacht zonder het matje moeten slapen, maar ik wilde geen risico lopen.

Met 3 andere dames heb ik een boswandeling gemaakt, het was zulk lekker weer en de omgeving zo mooi dat toen we verdwaald bleken we dit niet zo heel erg vonden. minder leuk was dat we onderaan de berg uitkwamen en een stevige klim van toch wel meer dan een kwartier omhoog moesten maken, maar dat is goed voor de conditie. We liepen op de heenweg over dit soort paadjes, let op de hekjes

en op een bepaald punt moesten we kiezen welke kant we op wilden gaan

en daarna kozen we weer een ander pad en kwamen hier op uit

heel link op over te lopen vanwege de boomwortels, een enkel is zo verzwikt. Daarna konden we kiezen uit een ruiterspad of een verharde weg, en bij navraag aan een boer bleek het ruiterspad niet geschikt voor onze schoenen, of net andersom.  Dus kozen we voor de verharde weg dus dus al meanderend langs de weilanden en akkerbouwvelden onder aan de berg uitkwam.  Het was heel mooi landschap en lekker weer, dus kon het ons niet deren. We kwamen ook langs een haag van bramen,  er hingen nog een stel rijpe bramen die op een enkele na ons goed lieten smaken en met blauwe tong vervolgden we onze weg. Bij het pijltje moesten we ongeveer zijn maar de weg schoot naar links.

Op tijd voor het avondeten waren we terug op honk, volgens mijn moeder zijn we een dik uur weg geweest.

Na de wandeling en na het eten was een show& tell en kon mijn moeder voor het eerst aan de quiltsters haar werk laten zien:

Die met de paddestoelen was van een bling-bling workshop en in de spotlights was hij letterlijk en figuurlijk schitterend!   De 2e was van een opdracht spreekwoord of gezegde, en de 3e was van een vakantie uit Australië/Tasmanië en heeft ze Cradle Mountain nagemaakt van een eigen gemaakte foto.

Zondag om half 4 vertrokken we weer, jammer dat we niet tot het allerlaatst konden blijven (19.00 uur) maar ik wilde voor het donker thuis zijn.

Half 7 was ik thuis, de punt af en aan tafel vertelde Suzanne in geur en kleur dat Zipje zijn oor helemaal open lag en je kon zo door zijn oor kijken. Brrr, en dat tijdens het eten ☺. Het viel mee van wat ik zag, zijn oorschelp aan de buitenkant is kaal en er zit een korst vol haar en zooi naast de kale plek die ik zo meteen even ga los weken (proberen althans).