het mooiste licht om foto’s te maken is heel vroeg in de morgen, de viburnum bloemen springen open,

ze kleuren prachtig bij de tulpen en ruiken zo lekker

en tegenover dit perkje staat de winterbloeiende struikkamperfoelie (Lonicera fragrantissima)  die nog steeds bloeit, en deze roomwitte bloemen ruiken heerlijk fris naar citroentjes en trekken al de hele winter bijen aan zodra het vliegweer is. Het schiet me nu net te binnen dat er vorig jaar achter deze struik ook nog een roze Phlox stond, maar met het uitgraven van de guldenroede en het opnieuw beplanten van deze border afgelopen najaar heb ik hem er misschien uitgehaald zonder dat ik er erg in had. Zou jammer zijn, maar mijn dealer verkoopt ze vast nog wel.

Tussen dit struikje en de buxusheg staan een paar spierstruikjes, ze hebben nu mooi goudgeel blad en bloeien de hele voorjaar met roze bloemen. 

De blauwe regen maakt al mooie dikke knoppen, nog een week denk ik en dan bloeit hij

en de Clematis aan de andere kant van de schommelbak zit ook al vol bloemknoppen, beide planten raken elkaar al aan bovenin, zo hard zijn ze gegroeid, wat een feestje!

En dan zie ik deze graskant en border, de vaste planten schreeuwen om interventie, ze krijgen geen lucht en licht met al dat gras en onkruid, Jon en Arya houden me in de gaten of ik het goed doe

Jawel he, stukken beter!

Dat zwarte randje rechts in de hoek is vijverfolie wat omhoog steekt, afgelopen herfst heb ik hier een moerashoekje gemaakt voor plantjes die meer water nodig hebben dan dit deel van de tuin ze te bieden heeft. Doordat de folie niet overal boven de grond steekt zuigt de grond en wortels van plantjes die er overheen groeien ook water uit dit moerasje weg, waardoor het niet kleddernat blijft.

Te zien aan de jonge scheuten van de Spirea’s (Astilbe) doet het zijn werk, ik heb ze er vorig najaar ingezet en heb toen de planten ook in stukken gedeeld, dit moet om de paar jaar (4, 5 jaar) om ze mooi bloeiend te houden. 
Arya me wijst me nog op de vele bloemblaadjes van de Magnolia.

maar die komen later wel, als ik het gras ga maaien. Tuinieren is net patchwork, je wisselt kleuren en vormen en afmetingen van blad/plant af om een mooie variatie te krijgen, en dat doe je ook met de kleur/vorm/afmeting van de bloemen, ik kan hier soms in doorschieten; “hier kan dit nog staan, en daar past dan nog mooi bij”, en tegen de tijd dat alles groeit en bloeit is er geen stukje kale grond meer te zien, en daar houd ik van.