Vanmorgen om half 10 -8 uur op, zo vroeg- hadden Perry en ik onze kennismakingsles Nordic Walken vlakbij ons huis, nog geen 10 minuten fietsen. Met onze dappere stappers aan en makkelijk zittende kleren gingen we op pad, en bij het Thor-honk (wat staat voor: Ter Heil Onze Ribbenkast, ja, je krijgt het zelf niet verzonnen zo ouwbollig!) hadden zich al een stuk of 15 deelnemers verzameld, ongeveer een kwart man en de rest vrouw -allicht, meer smaken zijn er niet- . We kregen we een korte inleiding heen en weer lopen zonder stokken op een trapveltje, daarna een uitleg over de stokken en toen gingen we de paden op en het bos in. Het was heerlijk zonnig weer, het kon niet beter en we hebben echt genoten! Het lopen zoals we nu doen is meer sleepwerk, met een poging tot achter je afzetten; het is dat we in een groep lopen, want als je in je eentje zo zou rondlopen, dan werd je vast opgepakt door de politie. Even was er schrik, we waren een achterop lopende meneer kwijt, in geen velden of wegen te zien, tot een loopster hem door de struiken heen in een ander veld zag lopen; meneer had een shortcut gevonden. De volgende keer krijgt hij zo’n zendertje om, die piept als hij meer dan 25 meter uit de buurt van de juf is.

Het NW smaakte naar meer en dus hebben we ons opgegeven voor de 6 lessen, en daarna kan je lid worden van de vereniging (meer dan 350 NW-ers) en dan kan je in groepsverband lopen, er worden door het hele land ook wandelroutes georganiseerd en het lijkt ons een gezellige boel.

Dat de groepen een binding krijgen zagen we aan de andere groepen na afloop, die al een jaar of langer bij elkaar zijn. Samen nog een bakje koffie of wat fris drinken, kletsen en lachen. Bij 1 tafel stonden dozen gebak op tafel! Dat sprak me wel aan, het lach en klets gebeuren natuurlijk, wat denken jullie wel niet van me?! We hebben thuis aan tafel geprobeerd de kinderen over te halen om ook mee te komen, maar helaas, we werden recht in ons gezicht uitgelachen, NW is voor bejaarden.

En na het uitstomen, afkoelen, douchen en optutten reed ik weer naar Tilburg, naar Dorry’s winkel om te helpen bij cursuspresentatie van eigen quilt en een beetje gezellig te kletsen met de klanten. "Warm maken en enthousiasmeren voor het quilten, voor zover dit nodig mocht zijn", zo formuleerde Marie-Thérèse zo mooi.

Gisteravond was ik er ook, voor de officiële opening van de winkel en geweldig wat een ontvangst en lekkere hapjes en mooie dingen. De winkel is een toppertje! De dochters van Dorry en Jeroen knipten het lint door

en Dorry deed niets anders dan glunderen, heerlijk. Het kan toch ook niet anders? Wat zij nu meemaakt is de natte droom van elke quiltster, een eigen quiltwinkel aan huis! Er hingen 2 quilts van Dita, dat vond ik wel heel ontroerend hoor, met haar gedenkkaartje erbij, en als je haar werk ziet, daar word je wel even heel nederig van.

Ik ben ook nog naar de Tilburgse Praxis gereden om een vlaggenstok te halen, want de quilt die op de hoek van het huis hing viel van uit de bus/auto niet zo op, hoorde ik een quiltster zeggen, en aangezien er bij de deur een prachtige vlaggenmasthouder zat, kreeg ik een idee.

De bewoners van het huis konden mijn gedachtenkronkel wel waarderen, en dus hup eentje gehaald en gelijk zette de heer des huizes de quilt op de stok en zo mooi als dat wapperde: 

Morgen ga ik er weer naar toe, (Goirkestraat 114, volg gewoon de bordjes Textielmuseum!) dan ga ik in de tuin zitten patchen (produkten demonstreren die ze verkoopt doet verkopen) nou, er zijn wel vervelendere dingen te bedenken. Ik  moet alleen donders goed uitkijken dat ik me niet verbrand, want ze geven tegen de 30ºC aan voor morgen!