Hier de beloofde foto’s van de gouden ballen van Ricky Timms. Het is nog maar het begin he, dat jullie niet gelijk denken: "Tsjongejonge wat ziet dat er slordig en ‘met de pet naar gegooid’ uit", dit is de top, er achter heb ik ‘stik-en-trek’ gespeld om te zorgen dat het stikwerk niet de hele top in elkaar trekt, en dat papier trek ik er af voordat ik hem ga sandwichen, en daarna ga ik nog veel meer lijnen en andere kleur garens toevoegen als quiltwerk rond de ballen enzo. En er komen nog veel meer ballen aan, denk ik. Maar nu even niet.
Vandaag ben ik nog steeds aan het kwakkelen, hoofd vol watten, loopneus, hoesten en een keelpijn, maar toch voelde ik me vanmiddag iets beter, zodat ik even achter de naaimachine kon zitten en er ook echt iets uit handen kwam. Ik heb de smalle donkere border ‘vastgezet’ door in de ditch te stikken, was zelfs zo fit dat ik de stroken voor de bies sneed, maar het is daarbij gebleven. Morgen komt het vast wel af, ik moet alleen niet vergeten de ophangbies er eerst op te zetten, lijkt me typisch zo’n ding dat ik dus wel zal vergeten.
Het zonnetje scheen zo lekker, de toverhazelaar 
leek wel in vlam te staan, Zopje wilde gewoon even in beeld komen. De katten (Z&Z) zijn weer erg actief aan het vliegend en lopend buffet, maar kunnen tot hun ergenis niet op hun gemak tafelen, familie ekster kijkt hun het eten bijna uit de mond en hopen dat de katten even de andere kant opkijken zodat ze ook echt het eten van onder hun neus kunnen pikken. Zelf gezien gisteren, en pissig dat Zipje was, maar hij keek wel link uit om naar de eksters toe te lopen om zijn buit terug te claimen, want ik denk dat hij al ervaring heeft met hun harde puntige snavels. Zopje liet vanmiddag de muis niet van zijn brood eten en schrokte in een moordend tempo het nog tegenspartelend beestje naar binnen, terwijl de eksters naast zijn kop een hels kabaal aan het maken waren. "Dan maar wat minder met mijn eten spelen", zal hij gedacht hebben, want tijdens het spelen dachten de eksters dus dat hij de muis voor hun aan het opgooien was, zo van: "vang maar als je kan".
Och germe kulleke, dat wordt dus nie dweilen me den vastenavond. Of was je dat als zeeuwtje toch al niet van plan? Maar wat een geweldig bericht weer dat het allemaal goed was bij de dok. Weer opgelucht verder aan al die werkstukken. En met dat superlicht kun jij gerust van de dag een nacht maken als die hormonen weer eens op gaan springen! Groetjes uit het wederom winterse Virginia.