Mooie kleuren in de tuin, de grasaren links lijken het ene moment goud van kleur en later zilver, ze ritselen in de wind, een genot om naar te kijken. Nog even en de herfstasters helemaal rechts in beeld zullen in bloei staan. 

De trostomaatjes doen het heel goed, ze kregen voldoende vocht en geregeld voeding en ze smaken heerlijk, ik eet elke dag toch wel een stuk of tien, minstens, en ze blijven komen.

volgend jaar zal ik wel minder planten in de kuip zetten, vijf is wat teveel van het goede.

Net als de zonnebloemen, vergeten te verplanten, maar ook deze doen het goed het met twee maal dagelijks water en wekelijks voeding geven, ook al zijn de bloemen niet erg groot. Ik redde het net met twee grote regentonnen voor de kuipplanten, en nu zitten ze weer tjokvol, fijn hoor.

In de voortuin groeien de geraniums alsof er geen droogte was, maar ze staan wel in de schaduw van de Japanse kers en dat zal wel schelen, ook al was de grond gortdroog

Kikkertje nummer zoveel is gisteren gered van een wisse dood, gelukkig valt het op als er katten gebiologeerd naar het gras kijken, en ze hebben het niet eens in de gaten dat ik het beestje weg pak en in de vijver loslaat, ze blijven zoeken op het gras.

Even overleg wie waar gaat zoeken

En verspreiden maar

Later zag ik ze naast elkaar op de tuinbank liggen, knus tegen elkaar aan, dan smelt je hart hoor, ze kunnen het (alle vier) zo goed met elkaar vinden. Soms is Sherlock de jonkies kwijt, laatst liep hij om zich heen kijkend door de kamer en keuken, ik volgde hem en zag dat hij bij het trapgat naar boven kijkend heel zielig stond te miauwen. Opeens hoorde ik Puk vanuit de woonkamer miauwend aan komen rennen met Fay achter hem aan, Sherlock rende ze dolgelukkig tegemoet en na mekaar te hebben begroet schoven ze aan aan het buffet.

Nu de buren weer thuis zijn zien we hun kat niet meer aan onze deur, ook de egel blijft nu weg, het voer zal wel lekkerder zijn wat ze bij de buren geven. De buurman zei dat ze hun kat om het jaar bij de dierenarts onder sedatie laten scheren, omdat een andere manier van vachtverzorging niet mogelijk is. Hij is nooit lief geweest, klitten of geen klitten in de vacht, en is ook niet binnen te houden bij de andere katten.

Ik stond een tijdje geleden ‘s morgens vroeg na het aan de straat zetten van de huisvuilcontainer met de overbuuf van onze buren te praten, ze vertelde last te hebben van de vele katten van haar achterburen, ze gebruiken hun voor- en achtertuin als wc, de drollen liggen overal. Ik zei dat ik het vreselijk vond voor haar, en zei dat ik blij was dat onze katten ‘s nachts binnen zijn en het ‘s morgens gewoon bij ons in de groentetuin doen, Fay doet het trouwens nog bijna elke dag binnen op de bak.

En vanuit mijn ooghoek zie ik opeens Jon op zijn hurkjes zitten in haar tuin, hij draait zich om, ruikt even aan de grond, gooit er een pootje vol grond overheen en loopt grijnzend vlak langs ons naar huis terug. “Wel potjandriedubbeltjesnogeensaantoezeg, heeft hij daar nou net wat gedaan? Ik schaam me dood!” De overbuuf haalde haar schouders op, “We gaan de tuin binnenkort toch veranderen, en dan is het hopelijk gedaan met de overlast,” zei ze gelaten, ze stapte op haar fiets en na een vriendelijke groet reed ze de straat uit. 

Ik liep naar huis en kwam terug, gewapend met een afvalzakje, poepschepje en een bladhark, want ik schaamde me rot. Tussen de paar struiken in hun voortuin lag het inderdaad bezaaid met opgedroogde drollen, duidelijk van katten die hun drol niet begraven, en ik keek eerst waar Jon net had gezeten, het enige plekje waar de grond een beetje los lag. De grond onder het hoopje zand was vochtig, geen drol te bekennen, oef. Maar toch trok ik met de bladhark alle losse drollen naar de kant en schepte ze op in het zakje, een mooi aangeharkte voortuin achterlatend keerde ik weer naar huis alwaar ik alle drollen in een diep gat begroef. 

De sappige regenbuien gepaard gaande met haast non-stop bliksem van gisteravond laat deden de tuin goed, 12 mm was er gevallen, ik keek nog even op de bovenste verdieping uit het raam of de afvoer goed doorliep, en we konden toen met een gerust hart naar bed. Heerlijk, het geluid van kletterend water tegen het raam, ik droomde van het doorspoelen van wc’s, en werd wakker met een blaas die bijna op klappen stond.

Twee weken geleden had ik een geul van 10 cm breed en 5 cm diep gegraven vanaf de regenpijp weg van het huis, want tijdens een flinke bui stroomde het water van uit de pijp toch weer terug naar het pad tegen het huis. Van het uiteinde van de pijp naar het gras

en langs het gras tot aan de hoek, de grond was hier erg hard het hoekje om, en gravend vanaf de pol lampenpoetsersgras kwam ik niet diep genoeg naar mijn zin

Tijdens de regenbui van maandagavond checkte ik of de geul functioneel was, en zag tot mijn vreugde dat hij tot de rand toe gevuld was met water. Dinsdagochtend verving ik de ene 90° bocht onderaan de regenpijp door twee 45°bochten, zodat het water wat sneller zou doorstromen. Jammer dat ze de koppelstukken niet in het wit hebben, net als de resterende pijp.

De grond in de ondiepe geul was nu goed doorweekt en ik kon hem nu zonder moeite verder uitdiepen en iets breder maken.

Fay rende de hele tijd als een malle heen en weer, het begon al te schemeren en dan krijgt ze het altijd op haar heupjes. 

Het wachten is op weer een mals buitje, kom maar op.