De maat was vol, de katten van de hele buurt gaven zoveel overlast dat het niet leuk meer was; de buren deden niet aan het steriliseren en castreren van hun katers en poezen, zodat het een hangplek van welwillende hitsige katers en poezen werd in de achtertuinen, en het werd zelfs gevaarlijk.  Het bijna benen breken over een ‘vreemde’ kat die vlak voor hun voeten naar binnen schoot terwijl ze zelf net naar buiten wilden gaan was meer regel dan uitzondering, azend op het voerbakje van de kat van mijn ouders, en als ze in de tuin wilden werken moesten ze uitkijken voor drollen op het gras. Om over de lucht van kattenpis maar te zwijgen, vreselijk, even lekker buiten zitten koffie drinken was niet lekker meer, en met mooi weer de deur open laten staan was er al helemaal niet meer bij.  Met de buren praten bleek nutteloos, en toen werd het tijd voor afschieten harde maatregelen. De bij Bart Smit  gekochte supersoaker hielp, maar dan moesten ze snel zijn, en ’s nachts liepen die katten ook in de tuin, met alle gevolgen van dien. Dus werd de portemonnee getrokken voor aanschaf van een elektronisch geval dat katten wegjaagt met geluid; geen goedkoop grapje, maar als het helpt…. en dat doet het,  ze zetten hem wel even uit als hun eigen kat er in of er uit wilt.

Zondag waren we op bezoek bij mijn ouders, en bij aankomst viel mij gelijk de afwezigheid van de buurtkatten op. Normaal zag je overal waar je keek wel een viervoeter zitten, in de boom, op de schutting, op of onder de tuinbank of schichtig wegschietend onder de heg, maar nu niks noppes nada! Hoe dichter we bij de achterdeur kwamen, hoe irritanter het geluid werd voor het jonge volk, alles boven de 22 had er geen last van, en ze keken ons ook met ongeloof aan, “Horen jullie dat gepiep dan niet??”, niet bewust van de oorzaak, het zwarte apparaat wat bij de achterdeur stond. Neen.  Ze vlogen naar binnen, hoofden schuddend. Een gat in de markt voor hangplekken?

Mijn vader liet met trots zijn groentetuin zien waar alles er keurig bij stond, en al het een en ander mooi op kwam aan zaaigoed;  geen kuilen gegraven door katten, niks kapot of omver gegooid, wat een genot om te zien, en hij wees de plaats aan waar hij nog zo’n apparaat had ophangen. Ideaal!

Ik geniet nu van een rabarbertaart, gebakken van de mooie stengels uit dezelfde groentetuin komend, zalig

met een wolkbreukje poedersuiker, de strooier schoot uit 🙂