Wat een heerlijke dag was het gisteren, geen rustdag wat in eerste instantie wel de bedoeling was, want wat begon met een kopje koffie drinken op de schommelbank eindigde in zweet in de bilnaad en houtzaagsel onder de borsten! Ik zipte van mijn koffie toen ik onkruid zag tussen de bestrating, en hoe meer ik keek, hoe meer ik zag.

Na een tijdje trekken bedacht ik me dat ik beter de voegenkrabber kon gebruiken, en met emmer, handschoenen aan, voegenkrabber in de ene en een bezem in de andere hand liep ik weer terug naar het terras. Een uurtje en drie volle emmers afval later was het terras mooi schoon, en toen stootte ik met mijn gat tegen de gestutte deel van de pergola, die daarna wankelde maar gelukkig zijn evenwicht hervond.  Hier een foto van het najaar, alles rechts van de staander waar Loki zit was scheef gezakt en in wankel evenwicht,

Zo zag het er in augustus nog uit, toen stond de dode blauwe regen in het midden als grotere stronk, en hield deze toen nog de pergola een beetje op z’n plaats, ook al zakte alles toen al dramatisch scheef; links ervan zie je de oranje bloemen van de Campsis, en dat donkere blad in de linker bovenhoek is van de Esdoorn.

Omdat ik geen zin had om bedolven te worden onder de pergola en dan pas in de avond ontdekt te worden door hongerige familieleden, besloot ik dat deel maar gelijk af te breken; dit ging makkelijker dan verwacht vanwege verrotte delen waar de schroeven zaten, en opeens was ik het hoekje al om.

Van de blauwe regen stond op de hoek nog een dikke stronk in de grond, en die moest er ook uit, ik duwde er met mijn voet tegenaan om te polsen hoe zwaar dat ging worden. Makkie, er zat met die ene duw al beweging in, en met wat heen er weer duwen knapte het gewoon los, helemaal vermolmd in de grond.

Voordat ik me op de rest van de pergola stortte

moest ik eerst de Campsis (de trompetbloem) aanpakken die rond de staander gedraaid zat, hij was topzwaar en als ik de stutpalen weghaalde zou hij gegarandeerd omvallen en afbreken. Ik wil deze plant zo graag sparen, het was een verjaardagscadeau van mijn ouders, iets van 18 jaar geleden. 

Even later stond ik met de houtzaag boven mijn hoofd de polsdikke meter lange zijtakken uit de top van deze klimmer af te zagen, het ging verrassend makkelijk daar dit niet al te hard hout is. Deze sterke groeier kan goddank tegen een rigoureuze snoei, over een paar maanden heeft hij weer een woeste bos takken.
DH kwam helpen om de paal uit de Campsis te halen en de rest van de pergola af te breken, de klimmer kwam heel uit de strijd, alleen hoop ik tegen die tijd een goede stutoplossing te hebben gevonden, want zoals het er nu bij staat is echt niet veilig. “Daar komt de koffie, en hatseflats, struikelt ze over die paal.” Mmm, misschien kan ik hem naar de schutting toe leiden richting de achterburen, maar dan moet ik wel de schutting stutten 😉 

Wel kaal zo, maar het terras is schoon, en daar was het allemaal om begonnen

Alle stronken en dikke takken liggen nu naast de boerenjasmijn, mooie schuilplek voor de dieren in de tuin, over een paar weken staan de brandnetels hier kniehoog en valt het amper op.

Nadat alles was opgeruimd werd me op het hart gedrukt door manlief dat ik nu echt rustig aan moest doen, hij keek bezorgd naar mijn pols, en ik besloot nu lekker te genieten van de tuin en de zon, en ging met een mok thee op de schommelbank zitten. Ik voelde me als een gemuilkorfde hond met allemaal stuiterende ballen om me heen, stilzitten in de tuin vind ik toch zo moeilijk. Ik zie van alles dat nog gedaan moet worden, alles schiet in de groeistuip momenteel, je moet er bovenop zitten of het groeit je boven het hoofd! Het volgende kopje thee heb ik maar binnen genuttigd, beter voor de rust.

Had ik al gezegd dat het nu kaal is?  En over een tijdje is het nog kaler, want de prachtige bamboe met zwarte takken (rechts) gaat er uit 🙁 . Hij is in de vorige eeuw een grote speciekuip in de grond geplant, en hij breekt nu uit met dikke wortels, vorig jaar heb ik al heel wat scheuten uit het heggetje geknipt met de takkenschaar. De tuinman komt vanavond poolshoogte nemen, ben benieuwd wanneer hij tijd heeft om het aan te pakken, hij zei vorig jaar al dat hij het met een graafmachine moet doen (ooh m’n heggetje).

Er komt wel wat voor de bamboe terug in de plaats hoor, er moet een frame overblijven in de tuin voor de winter, en ik wil een tuin spannend houden, dat je het niet in één oogopslag overziet. Een mooie conifeer misschien, of een blauwe regen, toch weer de blauwe regen, de bloemen ruiken zo lekker. Ik ben benieuwd wat het gaat worden, ik vind het plannen en fantaseren over wat het kan worden minstens zo leuk als de uitvoering. Wacht even, afgelopen najaar heb ik de Katsura gekocht  ( Ceridiphyllum japonicum, in Engeland noemen ze het candy floss tree (suikerspin)  omdat het in het naar naar gebrande suiker ruikt,) en in de voortuin geplant, misschien kan ik hem nog uitgraven en hier neerzetten? Jaaaah, ik denk dat ik dat ga doen!