nam ik vanmiddag een grote doos in ontvangst van de TNT medewerker, en toen ik de doos op tafel zette zaten mijn handen onder de witte verf!Snel terug naar de deur gelopen, waar de TNT knul net bezig was met de achterklep van zijn busje te sluiten. Of hij wist van de witte verf op de bodem van de doos? Ja, dat zit nl ook op de vloer van zijn busje, geen idee waar dat vandaan komt en hij kon er ook niks aan doen, sorry. Nou ja, met een flesje terpentine kreeg ik het van mijn handen, armen, shirt, tafel en onderkant doos, het viel me nog mee dat mijn gezicht niet onder zat. Look what I bought, a lovely Singer Featherweight 221 from 1950, with lots of extras ☺and beautifully decorated. Hardly a scratch on it, so I wonder if it was used a lot or not, and if not, why not? But the engine was ‘new’, replaced anyway, -doesn’t look like the one in the manual- and not an original Singer I think.

heerlijk, doos uitpakken, vol verwachting klopt mijn hart, en het viel niet tegen wat ik zag. Ooh wat mooi, en wat glimmerig, en dan die mooie goudtekeningen. Wauw.En al die voetjes, snel in het boekje gekeken waar alles voor dient,er zit zelfs een biastape-maker bij! Dit is niet die van de foto van het boekje  Ik installeerde hem en maakte gelijk een paar steken op een lapje, hij stikte prima, ook achteruit ging goed (hendeltje rechts-voor moet je dan omhoog zetten), maar hij maakte een raar geluid! When I was testdriving it, it made a strange sound, heavy and not the way it’s supposed to sound like at all.

I took it apart, cleaned it and oiled it (With Singer sewingmachine oil) and wiped off excessive oil Met de digi bij de hand heb ik hem helemaal gedemonteerd, schoongemaakt, geolied en weer gemonteerd; nooit eerder zoveel stof gezien so much dust, wow, it’s like squizing out a pimpel and you get loads of white yukky stuff, mmmm. bij het ondertransport zat zo’n dikke viltige laag, dat daarvan met gemak een hoedje voor de koninigin gemaakt kan worden. Zullen we maar niet doen, want het ruikt nogal naar smeerolie. "Majesteit wat ruikt u… uuuh… apart." "Ja, dank je, dat is een gouwe ouwe van ‘Singer Oils’."

Toen de boel weer allemaal schoon was en op z’n plaats zat wilde ik natuurlijk het beroemde gezoem van het motortje horen, maar helaas. Wel gezoem als er geen draad in zat, maar zodra ik iets wilde stikken knapte het bovendraad na 2 steken al kapot. En hoe vaak ik het ook opnieuw inreeg, spoeltje opnieuw checken, naald nalopen en weer proberen, hij bleef afknappen, en ik ook. But when I tried to stitch, the upperthread kept on breaking, no matter what I tried. So frustrating! I went upstairs to show the photo’s to the saleslady (for advice), and when I looked at them it suddenly hit me, I saw what I had done wrong.

Foto’s wilde ik doorsturen naar de verkoopster, zo van "wat is hier mis?" toen me iets opviel van ‘voor’ en ‘na’ demontage; het uitsteekseltje van het spoelhuis moest omhoog staan!Look at the big yellow arrow, I don’t know what you’d call that thing from the ‘spoolcase’, but when I removed the stitchplate it had turned a bit to the right, and that’s what made the upperthread snap every time. Dit was naar opzij geschoven toen ik de steekplaat had verwijderd om af te stoffen, en bij het terug zetten had ik het gewoon weer vastgeschroefd zonder op te letten op het uitsteekseltje.

  And this is what it must look like, top photo is without stitchplate and photo below is with the plate in its place.

Oooh wat was de opluchting groot toen ik het in orde kreeg en het naaien weer prima ging! En het geluid was ook sterk verbeterd, er zit nu enkel nog een tik bij het wiel, alsof er een slag in zit, maar dat is niet te zien. I was so relieved when it made nice stitches again without snapping upperthread, and the sound was much better too, apart form a ticking sound in the wheel. You can’t have it all.