Het was gistermorgen nat en koud, de dakpannen van de buren zagen wit van de nachtvorst, even snel naar buiten om de vogels te voeren en genieten van de frisse lucht en de de herfstkleuren
en mijn oog viel toen op dit kanten bloemetje van de hortensia, zo mooi

Het was nog te vroeg voor Jon voor het serieuze werk, ik liet hem maar slapen

en ging naar boven om de laatste stapel HST’s op maat te snijden, er waren vier te krap om op maat te snijden, ik maakte ze opnieuw van verse scraps

deze keer gefussycut

Ja en wat dan he, nu moet ik ze in setjes van twee naaien, de helft met de lichte kanten tegen elkaar en de andere helft met de donkere kanten tegen elkaar, ik heb ze alvast in paartjes opgestapeld. 

Even als opfrisser, zo ziet het er op de designwall uit, ik heb nog een flinke stapel 16-patches ergens liggen (geen paniek, ik zal ze vast wel op een logische plek hebben neergelegd)

De post bracht deze twee prachtige quiltgarens die ik woensdag had besteld bij Quiltshop-online

Dat is hele fijne webwinkel om te shoppen, de garens staan er heerlijk overzichtelijk per soort opgesteld en de levering gaat snel. Jon had wel graag een grotere doos gehad.
 Deze twee klossen met verloopgaren waren nieuw voor mij,  wat een mooie kleuren!

en ik was blij verrast toen ik de draad uitrolde, wat een heerlijk kort verloop, en niet stug of glibberig, ik kan niet wachten om ze te gebruiken ? Hier heb ik ze uitgelegd op papier, ze hebben een mooie glans. Mooi pastel, lijkt veel op de King Tut maar voelt veel soepeler aan.

En de fellere is ook al zo mooi, ik denk dat die heel leuk zal zijn op een scrapquilt

Zo rond tien uur ‘s avonds liep ik nog een rondje, dh moest nog iets van werk afmaken dus Jon bood aan om mee te lopen. Ik besloot niet te ver te gaan, de wijk in zonder de weg over te steken. Heen ging vlot, Jon rende als een puppy voor me uit, hij wist precies naar welke Pokestop ik ging, en terwijl ik daar even stopte om mijn ding te doen draaide hij rondjes om mijn benen.
Een hele grote hond liep los onze kant op,  Jon zag hem en werd twee keer zo groot, de hond zag hem niet, te druk met het besnuffelen van de struiken; Jon liep achteruit om zich te verstoppen achter een speeltoestel en gaf kopjes tegen mijn benen toen ik naast hem ging staan. De hond ging de andere kant op, en we liepen op het gemakje weer naar huis; hij schrok van langsrijdende scooters en ik besloot hem de rest van de wandeling te dragen, wat hij rustig onderging. Pas toen we onze straat inliepen, wilde hij zelf lopen, want stel je voor dat een van de buurtkatten hem zo zou zien.