Ik krijg vleugeltjes als een quiltproject eenmaal van de grond komt, en alles op zijn plaats valt; ik heb er zoals geschreven nog een rij naast gelegd, zodat de quilt zowel links als rechts met hetzelfde blok begint. Oké, als je van boven naar beneden kijkt zit daar geen symmetrie in, maar niets is vervelender dan een quilt die echt veel te lang is. (Er komt rondom nog minstens 25 cm bij aan sashing en border) Hier een foto gemaakt (staande op een hoge trap) toen ik nog druk in het verschuiven van kleurtjes-proces bezig was,

ik heb helaas de laatste foto van zoals hij uiteindelijk gaat worden gewist op de digi, nog voordat ik de boel op de pc had gezet. Ik maak veel foto’s van het schikken, zodat ik het vanaf een afstandje kan zien, andere maken gebruik van zo’n verrekijkertje, of een deurspionnetje. Moet ik ook nog ergens hebben liggen, maar waar…..

Toen ik aan het uitleggen begon, lagen Zipje en Zopje in diepe rust, en ik hoopte dat ze dat ook voor de rest van de middag zouden doen, want ooh, ik moest er niet aan denken dat ze met een aanloopje op de blokjes af zouden stormen en dan al schuivende en in de lucht gooiend de boel zouden herschikken. Vooral Zipje maakt hier een sport van, maar gelukkig, ze waren knock-out! Zopje wilde duidelijk niet op de foto

Ik was druk aan het leggen en schuiven met blokjes, toen ik een harde knal hoorde bij de voordeur; even kijken, en ooh, daar lag een heel klein vogeltje op apegapen, bekje open, in stabiele zijligging, en toen ik hem opraapte, merkte ik dat-ie nog leefde. Snel naar binnen, handen om het vogeltje en even het beestje wat opgewarmd. Ik liep langs de bank om de digi te pakken, het vogeltje hield zich heel stil,

en toen liep ik naar buiten, Zipje en Zopje niet wakker makend. Ik voelde dat het vogeltje wat sneller ging ademen, zijn hartje ging tekeer,

en toen zette ik het in het voerhuisje neer, lekker in het zonnetje.Wat een mooie kleur oogjes.

Maar de eksters vlogen rond, en die lusten zo’n beestje denk ik wel rauw, en toen ik het vogeltje oppakte om elders neer te zetten, begon hij toch van zijn neus te maken! Heel hard pikken en een lawaai maken dat-ie deed, daar zat gelukkig weer volop leven in. Toen ik bij de heg stond en mijn handen openden, vloog hij als een speer uit het zicht, gelukkig. Een goede daad gedaan vandaag, dat voelt goed!

En nu de hamvraag: wat is dit voor een vogeltje? Ik dacht aan een kuifmeesje, zo uit het blote hoofd.

Vlak voordat ik mijn jongste spruit naar de fysio moest brengen, heb ik alle blokken even veilig gesteld, nou ja, even.. eerst per rij een stapeltje maken op volgorde,

en daarna de stapeltjes genummerd, en toen pas elders gelegd.

En toegedekt,

en nu niet vergeten dat ze hier liggen! Ik heb jaren geleden al eens mijn hele quiltkamer overhoop gegooid, omdat ik alle blokjes van een quilt kwijt was, je gaat dan op de gekste plaatsen zoeken.