Gisteren dacht ik dat het er niet van zou komen deze dagen, maar toch, vlak voor de middag voelde ik de kriebels en zat ik voordat ik het wist achter de naaimachine de hordekip af te maken. Nog geen kwartier later was ik klaar. Ik had bij het snaveltje zwarte onderdraad gebruikt en dat trok wat omhoog, niet mooi dus dat heb ik uitgehaald en opnieuw gedaan met de bovenspanning wat losser, zodat de bovendraad goed naar beneden getrokken werd. Ik hoefde toen enkel nog de stik-en-trek (dun stikpapier wat zorgt voor een strak blijvende stoflaag) van de achterkant te halen (met de vingers en met gebruik van een satéstokje bij de smalle punten) en klaar was de kip. Nu is het wachten op de volgende kip, nog 2 weken?

Gekke dag verder vandaag met de reactie op de chemo; het ene moment heb ik plots een vuurrood hoofd voor (zonder het echt warm te hebben), dan opeens doen mijn polsen pijn voor een uurtje of zo, opeens krijg ik gloeiend aanvoelende ogen en dan weer een drupneus. Mijn benen hebben ook een tintelperiode gehad vanavond nog. Zo gek, alsof er in mijn lijf iemand zit die op knopjes zit te drukken; “even kijken wat er gebeurt als ik hier op druk, waar zou deze voor dienen. Okay, dat is het hoofd, dat zijn de benen….” Ook periodes van moeheid, energiestoten en emotionele incontinentie, heel verwarrend.

Perry kwam thuis met voor de kinderen elk een zak M&M’s met/zonder nootjes en voor mijn moeder en mij ieder een doos chocolaatjes, super lekker; de pure chocolade proefde ik gelukkig duidelijk als chocolade (tuurlijk is mijn doos als eerste aangebroken ) en had hij ook aan zich zelf gedacht gelukkig en een doos Verkade bonbons gekocht. Die zullen we vanavond vast ook nog even testen op versheid, geur en smaak. Dit alles in het kader van Valentijnsdag.

De diepvrieskist staat nu in de garage dankzij het spierballenwerk van Tim en Evelien. Wat een zooi lag er achter de kist; stof en verloren armbandjes van plastik en veel papiertjes. Evelien gruwelde van de stofnesten waar ze in greep met de kist te verschuiven. De vloer is wel al geveegd, maar morgen gaat mijn moeder er nog overheen met een dweil. Vanaf 15.00 uur zitten we morgen met smart te wachten op de bezorgers van de nieuwe diepvrieskast, ik ben heel benieuwd en kan haast niet wachten! En mocht ik met Perry in Breda zitten op dat moment (stressless stoel uitzoeken bij Hoogenboezem) dan is mijn moeder er gelukkig om de mannen de plek te wijzen.