Nog maar vijf dagen en dan is het kerstmis, diepe zucht. De kerstquilts hangen weer, wel moest ik bij de quilt “It’s time for Christmas” van Bronwyn Hayes een stukje van de onderkant van de jas vastnaaien met een festonsteek. Ik was dit stukje in 2014 gewoon vergeten 🙄

Even met de hand gedaan, want ik wilde geen stikwerk op de achterkant zichtbaar hebben. Het is allemaal raw applique, dus met vliesofix opgestreken en vastgenaaid. Klik hier voor een oud blogje met close-up foto’s

En in dit album zie je alle foto’s die ik heb gemaakt vanaf de start van deze quilt, hij was zo leuk om te maken, al die leuke stitcheries 😍

Net als deze kerstquilt,

de ophangsleuf was aan het loslaten, ook zo’n klusje van niks, maar wat ik elk jaar vergat met het opbergen van de kerstquilts.

Zometeen meer over kerstvoorbereidingen.

Zondag na Sinterklaas kwamen Sophie, Tim en Yvonne 🤰 (ze is half januari uitgerekend en alles gaat naar wens 👌) Sinterklaas had bij ons ook een paar cadeautjes voor Sophie achter gelaten, en ze was er maar warbling mee. Wel vier kleine PawPatrol knuffels en een Jip en Janneke serviesje in een koffertje, hier moeten ze allemaal in een kringetje zitten, ze is er maar druk mee.

En toen ik even later de lasagneschotel klaarmaakte kwamen ze allemaal mee om te kijken naar oma. “Aan de kant blijven hoor, oma niet laten struikelen.”

Ze smikkelden allemaal van de lasagne, en als toetje had ik zo’n Mora desert die je op zijn kop moet zetten en dan een gaatje in de bodem prikkend laat het los en stroomt de vruchtengelei die op de bodem zit over de pudding. Het was echt lang geleden dat ik het had gekocht bleek nu, wat a: je moet geen gaatje prikken maar een stickertje verwijderen en b: 1 bakje is veel te weinig voor vijf personen 😳😂😂 Maar wie het kleine niet eert is een grote niet weert, dus aten we met smaak in een paar hapjes onze portie op. Dat was lekker! Voor de volgende keer zal ik twee bakjes kopen, een derde is toch wel genoeg per persoon?

Ellie kwam een paar dagen later, mokken thee en mincemeat slices, die ik net had gebakken. Heerlijk, enorm kruimelig maar blijkbaar hoort dit zo. De vulling had ik de dag eerder gemaakt, net snoepgoed zo lekker en zoet. Er zit geen vlees in, wat de naam wel suggereert, dit was vroeger wel zo, en sinds ze het eruit hebben gelaten hebben ze de naam niet veranderd.

Terwijl Elly aan haar (tweede of derde?) beehive borduurde, was ik bezig met de walvis van Trade Winds. Hier is haar beehive af, de mijne die ik eerder dit jaar had gemaakt staat links. Ze had ook een lieve viooltjes speldenkussen gemaakt, en gaf me de al geknipte vilt onderdelen 😘 dit is een leuk werkje voor tussendoor.

De walvis was het volgende blok van de Trade Winds quilt,

waarbij ik eerst twee stukjes stof aan elkaar moest naaien voordat het echte werk kon beginnen, hoge concentratie bij Jon

Die toen hij doorhad dat ik goed bezig was bovenop het boek ging liggen zodat ik niets meer kon checken

En ja, dat gaat het toch mis hè, de luchtbelletjes die uit het boekje van de vis komen zijn de juiste kleur, maar alle andere belletjes moeten een andere kleur hebben. 🫣

Uithalen maar. Gelukkig gaat dat sneller dan het maken van deze ronde trellis steken, want de basis is een rondje van stiksteekjes, en hierop bouw je de rest van de bol zonder door de stof te steken.

Dus de stiksteekjes eenmaal losgeknipt laatste rondje als een korstje los

En kan ik de juiste kleur erop zetten. De eerste is gedaan, en nu de volgende, ik vind het prettig om de naald van bovenop in het getekende rondje door te steken, zodat het knoopje niet onder de stiksteekjes komt, waar je misschien tijdens het doorquilten langs de borduursteekjes met de machinenaald in zou komen. Regeren is vooruit zien.

De pokken op de walvis, allemaal open rond trellis steken, wat een 😣werkje, maar goed, eenmaal gedaan ziet het er leuk uit en daar doen we het voor. De kleinere steekjes zijn losse Sorbello stitches, klik hier voor uitleg. Als je de pootjes kort houdt lijken het met mini trellis steekjes. Ik heb gesmokkeld door hier en daar ook een snellere Frans knoopje in te zetten.

Rond de walvis moest een draadje (bijna zwart) met kleine steekjes vastgezet worden (couching) en hiervoor gebruikte ik twee draadjes van een donkergrijs garen

Ging vlot

Op naar de oranje visjes, ik vond nog een strengel variegated dmc garen wat er mooi bij past  

Ik ben nu ietsje verder hiermee, het was een heel gevecht om eerst het staartje netjes te doen, en daarna dat vinnetje, o boy, hieraan zie ik achteraf dat ik mentaal niet in goede doen was.

En ik ben ook nog niet verder gegaan. De kerstboom halen en samen met Evelien optuigen maakte veel los, het gemis voelde weer zo rauw.
Maar de boom staat, het is zoals gepland een kleintje, normaal had ik een trap nodig om de piek er op te zetten.

En niet te geloven, hier gingen bijna evenveel ballen is als bij de joekelbomen van voorgaande jaren. Jon is er ondersteboven van

Maar wilde even later wel eten, Fay liep alvast door naar de keuken.

De kerstkaarten schrijven was nog iets dat ik perse weer wilde doen, vorig jaar had ik het niet gedaan wegens teveel hooi op mijn vork, maar nu de kerstkaarten binnen druppelden wilde ik het weer oppakken. Kerstzegels genoeg in huis van de verzameling van manlief, ook al waren het hele oude ze waren nog frankeergeldig mits genoeg bijgeplakt.
Perry zou het wel leuk hebben gevonden hoe ik het deed.
Alleen bij het openen van de kaart viel ik stil, want alleen mijn naam en die van Evelien erop zetten vond ik zo kaal, maar ik kon toch moeilijk Perry erbij zetten, alsof ik in ontkenning zit. Ik zocht een klein gedichtje op en printte deze af, dat voelde veel beter, ik kreeg weer rust in mijn hoofd en heb twee middagen en een avond lang zitten schrijven, plakken en plakken.

Er ging vooral veel tijd zitten in het opzoeken van de adressen en het bijkomen hiervan; velen heb ik uit het condoleance boekje van de uitvaart en condoleance kaarten gehaald, wat ook weer veel tranen bracht, want onherroepelijk lees je al die lieve steunberichtjes, pfff. Diepe zucht. Een enkel adres heb ik niet kunnen vinden, ik was van plan deze nog op te zoeken in mijn e-mail box, maar dat vergeet ik steeds ☹️ Ik vergeet veel.

En toen dat allemaal klaar was had ik weer rust aan mijn hoofd, die avond speelde ik even voor postbode door de kaarten in onze wijk te bezorgen (niet allen, zag ik later, maar die zijn de volgende dag op de bus gegaan). Een dik uur buiten stevig doorlopen in het donker was wel heel fijn, en ik was weer aan mijn stappen gekomen.

Ik ga zo nog wat koekjes bakken en de vruchtencake voor kerst, ik heb er nu wel al zin in ☺️