Ik begin eerst met het tonen van een foto van Zipje, die gistermiddag zo heerlijk lag te genieten van het zonnetje, maar lag hij wel zo heerlijk? Zijn oortjes en oogjes staan niet voor niks in de alert stand, hij voelde dat het ene kussen de neiging had opzij te willen kantelen en wel steeds als hij net zijn ogen even dicht wilde doen. Je kan als kat niet eens lekker relaxen. Een paar minuten na het nemen van deze foto (door Evelien) viel het witte kussen om en toen besloot Zipje om daar maar op te gaan liggen.

Omdat mijn gemoedstoestand gisteren niet bepaald vrolijk was (gevoel alsof ik een kater had) spring ik gelijk over op vandaag, ik ben nog een halve dag bezig geweest dat rot gevoel van gisteren weg te werken (lees: snoepen) en toen was het tijd om naar de tandarts te gaan. Niemand had gaatjes, ik had zelfs geen tandsteen 🙂 en we besloten het te vieren door bij de big M eten te gaan halen. Nou ja, vieren, geef mij maar de lekkere Hollandse pot, daarbij heb ik veel meer een voldaan gevoel. Op weg naar de big M reden we vlak voor een politiewagen, keurig op snelheid lettend natuurlijk en de kinderen vragen om aub niet te zwaaien naar de agenten. Op een gegeven ogenblik sloegen ze af en toen gaf ik  -o zaligheid – een spuit gas en toen riep Tim achterom kijkend: "Jooh mam, je rijdt de politie er helemaal uit!"  Hoe teleurstellend moet mijn antwoord voor hem wel niet zijn geweest, dat ze af waren geslagen en dat het een ander was die hij als een stipje achter ons zag rijden.

Vanavond tussen het kijken naar Grey’s Anatomy door heb ik de vogelhuisjesquilt top af gemaakt. Ik heb de foto kleiner dan normaal hier staan, zodat hij misschien in zijn geheel te bekijken is. Op de foto lijkt het alsof ik flink aan de drank zat tijdens het snijden en naaien, maar het ligt aan de stand van het toestel en er ligt nog een snijmat half onder en nog wat stof dat niet helemaal glad ligt. Het was een hele toer om te beslissen in welke kleur ik de rand moest doen, van fel roze/paars naar pastel groen bladerig naar harder groen bladerig…je kan ook teveel keuzes hebben -net als in een brillenwinkel. Voor de oplettende kijker: ik heb 1 huisje een ander dakje gegeven.

Nog 2 dagen aan de grijze pilletjes en dan weer over naar 2 weken witte pilletjes; ik verheug me nou al op volgende week dat ik me weer minder dipperig voel. Hoe leg ik dat gevoel nou uit, alsof er iemand is dood gegaan, ja zoiets. Lekker is anders.